Tussen de rijstvelden in Sidemen

Het streven is maandagochtend 8 februari na ons ontbijtje van broodjes hagelslag alle spullen in te pakken en te vertrekken op de scooters. Echter het loopt allemaal weer een beetje anders, de eigenaar heeft de scooters nog niet en moet ze eerst op gaan halen. We moeten dus nog even wachten....en wachten.....en wachten. Uiteindelijk is het elf uur als we kunnen vertrekken. Vandaag is het zonnetje er weer bij dus we smeren de kinderen goed in voor we op pad gaan ten slotte rijden we nu op het heetste van de dag. Izabella zit voorop bij Thomas en achterop draagt Thomas de tas met onze spullen voor de komende dagen. Ik heb voorop de scooter de tent van Olivia en achterop de drager met Olivia erin en zo gaan we vol goede moed op pad. Het is even weer wennen te rijden op een scooter, maar we hebben al snel de smaak weer te pakken en tuffen er vandoor. Ons streven is richting Sidemen te gaan ongeveer 35 km verderop. Maar daar zullen we vast een tijdje over doen aangezien we gemiddeld 20 km per uur rijden en de ,wegen soms behoorlijk omhoog gaan. Gelukkig vinden de meisjes het beiden heerlijk op de scooter. Izabella zit werkelijk als een prinsesje voorop bij Thomas terwijl Olivia heerlijk geniet van de wind door haar haren bij mij op de rug. Terwijl wij door het mooie Bali rijden, want nu pas zien we weer hoe mooi Bali eigenlijk is hebben beide kindjes hun oogjes dicht, allebei in dromenland! Op af en toe even stoppen na, waarbij we moeten vragen of we nog de goede kant op rijden verloopt de reis eigenlijk super goed! En na een mooie tocht komen we aan in Sidemen, waar het juist begint te regenen. Ojee we hebben duidelijk geen goed weer meegebracht! We stoppen bij een warung, klein restaurantje, aan de kant van de weg. De kinderen kunnen hier even fijn spelen terwijl we in tussen wat kunnen eten en kunnen schuilen voor de regen. Want in tussen valt het weer met bakken uit de lucht! We zijn erg blij dat wij veilig in Sidemen zitten en op een kleine vijf minuutje afstand van ons slaapplekje. Uiteindelijk wordt de regen minder en wanneer het niet meer is dan een paar drupjes wagen we het erop. Om bij ons slaapplekje te komen moeten we nog behoorlijke plassen trotseren, ook de afwatering hier is niet geweldig. Na een zware regenbui zijn de wegen op sommige plekken veranderd in een rivier. Wij rijden er rustig doorheen, Izabella vindt het allemaal geweldig en schatert het uit. Al met al komen we veilig en wel bij ons slaapplekje aan. Het hotel bevindt zich werkelijk op een prachtige locatie, vanuit onze kamer hebben we zicht op het zwembad en de rijstvelden echt prachtig! Nadat we zijn geïnstalleerd besluiten we allemaal nog even een duik te nemen even heerlijk af koelen! S'avonds zie en voel ik pas dat ik mezelf gedeeltelijk ben vergeten in te smeren. De bovenkant van mijn handen en bovenbenen zijn ontzettend verbrand. De zon heeft er natuurlijk tijdens de scooter tocht contant op geschenen. Ik ben blij dat de beide meisjes nergens last van hebben! 

We besluiten de volgende morgen dat we niet langer in het hotel willen blijven, het uitzicht is prachtig maar de kamer is vies. De opzet en aanleg van de 8 huisjes zijn echt prachtig echter het schort aan het onderhoud en vooral de schoonmaak. Thomas besluit na het ontbijt op pad te gaan in de buurt om een ander plekje te zoeken. In tussen ligt Olivia weer heerlijk te slapen en nemen Izabella en ik nog een duik in het zwembad die achteraf ook niet zo schoon was als het leek, hier en daar zag ik wat dingen drijven waar van ik geen idee heb wat het is geweest! Een goede keus dus om te verplaatsen. 

Thomas hoeft niet lang te zoeken ongeveer drie huizen verderop heeft hij een mooi en vooral schoon plekje gevonden met ook een fijn bedje voor Izabella. Ik loop er ook nog even heen met Izabella maar ik ben al gauw overtuigd dit is super, we verhuizen! Wanneer Olivia wakker is pakken we alles in en vertrekken we naar de buren! Deze kamer is echt super en oh er staat zo'n mooie kast, die had ik graag in m'n huis gehad...... Er is ook weer een zwembad bij dus de kindjes hebben weer geluk. Na onze verhuizing gaan we eerst op pad voor de lunch die vandaag niet zo makkelijk te vinden is. Normaal zijn er overal kleine eetgelegenheden echter vandaag is bijna alles gesloten. Er is een twee dagen durende ceremonie, volgens mij ter ere van een geboorte van een profeet, maar wanneer ik de mensen er naar vraag krijg ik erg onduidelijk antwoord. Al met al is iedereen bij de ceremonie te vinden en zodoende is er nauwelijks iets geopend. Maar wij hebben geluk, net op het moment als we door de straat lopen komt er een man naar ons toe hij gaat juist zijn kleine warung openen of wij nog moeten eten! We besluiten met hem mee te gaan om hier iets te eten. We bestellen rijst en mie gerechten, het duurt geruime tijd voor we die geserveerd krijgen volgens mij moeten er nog heel wat ingrediënten voor aangeschaft worden, want af en toe zie je aan de achterkant een scooter aankomen die een zakje met spullen komt brengen. Tja, prima weten wij zeker dat het vers is! Olivia heeft echter weinig geduld, als mevrouwtje trek heeft heeft ze trek en wil ze niets anders. Ze zit dan ook ongeduldig aan de tafel en roept hard, ham, ham.... Maar het helpt niets ☺ ik ga dus maar even met haar rond wandelen in de verlaten straatjes van Sidemen, wat een heerlijkheid deze rust na het drukke Kuta en Ubud! Olivia vindt een put en stenen en vermaakt haar prima met het verzamelen van stenen die ze vervolgens in de put gooit. Zo vergeet ze haar eetlust eventjes en verloopt het wachten heel wat fijner! Tijdens het eten zijn de eigenaar en zijn vrouw erg onder de indruk van Olivia haar eetlust en vooral van haar zelfstandigheid. Olivia eet zelf met haar lepeltje zoals zij dit al maanden doet maar deze mensen vinden het echt een wonder. Ze willen graag weten hoe oud ze is en zijn erg verwonderd over het feit dat ze zo goed zelf eet. Wanneer ze zien dat beide kinderen hun eten erg lekker vinden komen ze nog met meer aan ze snijden extra tomaatjes en brengen extra bordjes rijst. De meisjes laten zich graag bedienen en smullen van al het lekkers.

Wanneer we dan eindelijk onze buikjes hebben rond gegeten wandelen we verder door Sidemen. Het is leuk om zo'n klein plaatsje te bekijken, gewoon door er rond te wandelen. Je ziet veel van hoe men hier leeft, je ruikt de geuren en ziet de mooie rituelen dure dagtrips zijn echt niet nodig gewoon wandelen in een kleine dorp is al prachtig! Wij besluiten door Sidemen langs de rijstvelden naar Darmada te wandelen een bed en breakfast van een Nederlandse eigenaar na het lezen van een verslag op internet schijnt het een leuke wandeling te zijn hier naar toe. En dat is het, het is wel erg warm...Ok we klagen even niet over het weer, we hebben geen regen maar zonneschijn! We wandelen langs de mooie groene rijstvelden, tussen de hoge bergen het is een leuke tocht! En komen aan bij de bed en breakfast, hier maken we even een fijne tussenstop. Er zijn heerlijke taartjes waar we van smullen terwijl de kinderen fijn spelen met de duplo, treinbaan en boekjes die hier in het restaurant liggen super fijn natuurlijk. Na onze welverdiende stop weer terug richting ons eigen slaapplekje, deze keer nemen we de kleinere weggetjes langs de huisjes van de mensen en zien we weer een geheel andere kant van Sidemen. De kant waar de locals daadwerkelijk wonen. Toevalligerwijs komen we ook de eigenaresse van de warung tegen waar we gisteravond gegeten hebben, we mogen even bij haar huisje kijken om haar mooie dochtertje van zes maanden te bewonderen een prachtig meisje! Ze helpt ons nog een beetje de juiste weg terug te vinden aangezien het hier echt een wir war van kleine weggetjes is.... En zo komen we uiteindelijk weer aan bij ons eigen hotel. We besluiten die avond te eten bij ons hotel aangezien er vermoedelijk nauwelijks iets open zal zijn vanwege de grote festiviteiten van de ceremonie die volop gaande is. De meisjes zijn ook moe en we hebben het geluk dat we eerder kunnen eten dan dat het restaurant officieel geopend is, dus om half zeven kunnen we aanschuiven en staat ons lekkere eten klaar hoe luxe kun je het hebben! 

Onze laatste ochtend in Sidemen doen we rustig aan. We hebben gisteravond buurtjes gekregen met drie kleine kinderen en het lijkt wel te klikken tussen de kinderen ondanks de taalbarrière. Na het ontbijt gaan de kindjes dan ook gezellig samen spelen met een beetjes vertaalhulp van mij en de andere mama. Het gezin komt uit Ubud waar de vader is opgegroeid echter de moeder komt oorspronkelijk uit Israël. Het is leuk even met hen te praten en fijn om te zien dat de kinderen zich vermaken. Zij hebben twee dochters van 6 en 8 en een zoontje van 2,5. Omdat het aardig warm aan het worden is nemen we uiteindelijk allemaal een verfrissende duik in het zwembad, wat toch luxe dat je die hier bijna overal hebt! Olivia gaat nog even lekker slapen na de verfrissende duik terwijl wij alle spullen inpakken, om twaalf uur moeten we uitchecken en dan hebben we het streven richting Candidasa te rijden aan de kust. Brrrooeeemmm......