Genieten bij Ganesh Lodge in Candidasa

Om twaalf uur checken we uit om vol goede moed aan de tocht naar Candidasa te beginnen. Ook vandaag is de ceremonie nog gaande en we willen graag eens een blik vangen van alles wat er gebeurd. We rijden eerst naar de tempel in Sidemen om eens te kijken hoe zo'n ceremonie er aan toe gaat. We stoppen bij de tempel en lopen voorzichtig richting de mensen. Een meneer spreekt ons al snel aan, zonder het dragen van een sarong mogen we niet naar binnen jammer. Ik vraag nog eens of ze me iets meer kunnen vertellen betreffende de ceremonie en de festiviteiten, echter ook nu is het me allemaal erg onduidelijk. We vangen nog wel enkele glimpen op van de prachtig aangekleed mensen bij de tempel. Tevens zijn ook alle straten prachtig versierd en iedereen die je ziet in de straten draagt prachtige kleding alleen dat al is mooi om te zien. 

En nu dan echt richting Candidasa....... Althans dat is het streven, want verder dan een klein plaatselijk winkeltje komen we niet. De regen valt weer met bakken uit de lucht..... Aangezien het niet erg prettig rijdt op onze scootertjes door de regen blijven we hier eerst een tijdje schuilen. Ook eten we hier een beetje aangezien we nog niet geluncht hebben, onze lunch bestaat uit niet veel meer dan wat chipjes, pennywafeltjes en een beetje water. Nou ja alles beter dan niets! De regen raast nog een tijd door, gelukkig zitten wij in tussen droog. Ook de meisjes lijken het geen probleem te vinden hier even te schuilen ze zitten mooi naast elkaar op het stoepje te smikkelen van de provisorisch lunch. Dan eindelijk wanneer het weer wat op klaart stappen we op onze scooters om aan de tocht te beginnen. Af en toe vallen er nog een paar druppels onderweg, maar echt flinke regen hebben we gelukkig niet meer gehad.

De scootertocht van Sidemen richting Candidasa blijkt een behoorlijk avontuurlijke. Het is een prachtige route die ons hoog op de bergen en tussen prachtige rijstvelden voert, echter ook best spannend! Af en toe lopen de weggetjes zo stijl naar beneden dat ik niet op de scooter de weggetjes durf te rijden. Gelukkig is er altijd een behulpzame local in de buurt. Dus regelmatige stap ik van de scooter af om iemand te vragen hem een stukje verder te rijden, terwijl ik er zelf achteraan loop tja, je moet toch iets?! Thomas doet moedig samen met Izabella alle afdalingen zelf en wanneer er geen local in de buurt is, zet hij zijn scooter beneden stil, blijft Izabella bij de scooter en de tas en loopt hij naar boven richting ons. Hij rijdt dan een stukje op mijn scooter terwijl ik er met Olivia op mijn rug achteraan loop☺. Een heel avontuur dus, maar eentje die we niet hadden willen missen want het was prachtig!

Na een flinke tocht, waarbij de meisjes het weer super hebben gedaan op de scooter komen we aan in Candidasa. We hebben een huisje opgezocht op internet waar we eerst naar toe rijden, we hopen dat er kamers vrij zijn en we niet verder hoeven want we zijn allemaal moe en hongerig. Als we er aankomen ziet het er allemaal erg slordig uit, maar we geven niet direct de moed op, je weet maar nooit. We lopen richting ingang en ontmoeten er een vrouw die een Nederlandse blijkt te zijn en al 17 jaar op Bali woont. Ze laat ons één van haar huisjes zien, voor we het terrasje kunnen betreden van het huis schopt ze eerst nog even een hondendrol weg en moppert op haar honden. Die vervolgens met drie te gelijk de ladder van het huisje die ze ons wil laten zien, naar beneden nemen. We hebben er een gek gevoel bij, maar kijken toch nog even binnen. Het is op zich leuk aangelegd, maar al die rommel, viezigheid en rondlopende dieren spreken een stuk minder aan. Uiteindelijk zien we er dus vanaf, wel geeft ze ons nog een tip om richting Ganesh Lodge te gaan. We krijgen een kaartje en een route mee, we zullen eens zien wat dat ons te bieden heeft!

Eenmaal aangekomen bij Ganesh Lodge hebben we al snel besloten, dit voelt goed. Echt vele malen beter dan het andere plekje. Geen beesten, hondendrollen en en rommel. Maar een fijne nette plaats, met voor de kindjes en ook voor ons natuurlijk een zwembad. We beslissen dan ook, hier blijven we! 

We brengen gauw onze spullen naar de kamer, waar men intussen druk bezig is met een extra bed te plaatsen voor izabella, en dan iets eten. We hebben geluk dat er een super goed restaurant bij de Lodge zit en we genieten dan ook van een heerlijke lunch! En dan een welverdiende duik in het zwembad, heerlijk!

S'avonds voor we kunnen slapen hebben we echter eerst nog een klusje te klaren... Een minder fijn klusje want wanneer we de badkamer openen blijken hier vier dikke kakkerlakken te zitten!!!! Bah!!!  Gelukkig is Thomas zo moedig om op kakkerlakken jacht gegaan. Met een vuur aansteker, een slipper en een krantje gaat hij moedig de strijd aan, terwijl wij aan de andere kant van de deur zitten te wachten! Gelukkig is de strijd snel geleverd en kunnen we gebruik maken van een kakkerlakken vrije badkamer. Wel besluiten we alle putjes dicht te stoppen in de hoop dat we geen kakkerlakken meer zullen tegenkomen in de badkamer.

Olivia slaapt die nacht erg onrustig en is al erg vroeg wakker, weer in slaap vallen lukt haar niet dus besluit ik eruit te gaan met haar. Het is nog erg vroeg maar de lucht is strak blauw, de temperatuur erg aangenaam en in de tuin wordt al druk gewerkt. Ik hoop dat Thomas en Izabella nog even zullen verder slapen, zeker Izabella kan haar slaap wel gebruiken. De medewerkers zien me rondlopen met Olivia en vragen of we vast willen ontbijten, aangezien ik vermoed dat Olivia trek zal hebben lijkt het mij wel een prima ideetje. En wanneer we lekker aan het eten zijn met zijn tweetjes komen ook Izabella en Thomas naar ons toe, slapen lukte niet meer. Even later nemen we allemaal een vroege verfrissende duik in het heerlijke zwembad!

Izabella wordt intussen steeds behendiger in het water. Ze wil heel graag zelf zwemmen en oefend volop met armen en benen. Ook duikt ze regelmatig koppie onder en probeert dan onder water te zwemmen, het is heel leuk om te zien. Ook Olivia begint het zwemmen steeds meer te waarderen. Eerder was ze nog heel voorzichtig, eerst even met een teentje voelen, dan met de voetjes dan zitten op het trappetje of aan de kant een tijdje spelen en soms er helemaal in. Maar dat is intussen verleden tijd, we moeten goed opletten want juffie duikt er zo in! Al met al genieten we allemaal heerlijk in het water in het ochtend zonnetje.....

Olivia haar nachtje was erg kort dus naar haar duik legt Thomas haar nog even lekker in bedje. En na even mopperen slaapt ze heerlijk verder. Izabella en ik genieten nog even saampjes in het water we spelen zeemeermin en zeepaardje, waarbij Izabella op mijn rug zit en ik haar door het hele zwembad rond zwem. 

Jammer genoeg blijft het bij een ochtend zonnetje.....de regen dient zich weer aan . Gelukkig slaapt Olivia heerlijk, wij kleden ons snel aan en gaan richting het restaurant. Terwijl Thomas en ik zitten te lezen en plannen te maken voor de komende dagen heeft Izabella veel plezier met haar knuffeltjes. Het is zo fijn dat zij zich met weinig zo goed kan vermaken, ze maakt onder de tafel een huisje voor haar knuffeltjes. Met draadjes van een bolletje wol versiert ze de tafelpoten en ontdekt ze dat ze er schommeltje en oophaalbruggetjes van kan maken. Regelmatig roept ze ons, om weer één van haar creaties te laten zien. 

Gelukkig regent het niet de hele dag en gaan we na de lunch nog even op pad. We wandelen naar de hoofdstraat, waar Izabella een winkeltje vindt met erg leuke jurkjes waar we uiteindelijk drie van kopen voor haar. Fijne zomer jurkjes dus we hopen op een lange zomer. We bezoeken ook de zee, strand is er nauwelijks en de zee is erg onrustig dus geen zwembad zee maar leuk om eventjes gezien te hebben. Dan besluiten we nog even op de scooters op pad te gaan. In de buurt is een dorpje te vinden waar de mensen de oude tradities van Bali in stand houden. Het is een leuke korte tocht en we maken een wandeling door het dorp Tenganan. Het is er opvallend rustig, maar we bekijken wat huisjes, de straatjes die vol lopen met de kippetjes en proeven, ruiken en ervaren de sfeer van het authentieke Bali. Hoe dan ook een bijzonder plaatsje en leuk om dit gezien te hebben. 

We besluiten s'avonds weer fijn te eten bij ons slaapplekje het restaurant is super en het is een rustig plekje waar de kinderen zich allebei fijn voelen. Na een lekkere maaltijd slapen de kindjes gelukkig weer snel in en Olivia slaapt vannacht weer heel wat beter dan het nachtje er voor!

Vrijdag 12 februari staan we op met weer een strak blauwe lucht en een stralend zonnetje. Het zwembad ziet er weer aantrekkelijk uit, maar er moet eerst eventjes gegeten worden. En wanneer de buikjes weer gevuld zijn nemen we weer een duik, het is zo'n fijn zwembad en het is echt genieten om de meisjes zo heerlijk te zien spelen in het frisse water.

Wanneer Olivia lekker in haar bedje ligt te slapen slaat het weer ook vandaag weer volledig om...regen, regen, regen....dus hetzelfde ritueel herhaald zich. We gaan richting restaurant waar Izabella het spel van gister weer oppakt en lekker verder speelt. Wij hebben erin tussen weer voor gezorgd dat er vluchten zijn geboekt en plannen zijn gemaakt. Het gaat zo snel....het einde raakt al in zicht en heel eerlijk, daar ben ik nog niet aan toe! 

Het streven voor vandaag is na de lunch met de scooters te gaan rijden richting Ubud, waar we nog één nachtje zullen blijven. Een mooi streven, maar dan moet de regen wel een keertje stoppen.... Aangezien het niet echt op wil klaren besluit Thomas op pad te gaan voor ponchoos, want we kunnen niet de hele middag blijven wachten. Het is nog een behoorlijk eindje en we willen zeker voor het donker op de plek van bestemming zijn. Gelukkig zijn de ponchoos snel gevonden en zorgen we er op een creatieve wijze voor dat ook onze kindjes eronder kunnen en niet nat worden. Olivia zit op mijn rug, dus Thomas knipt een gat in de poncho waardoor Olivia haar hoofdje steekt. En in de poncho van Thomas maken we van voren een gat voor izabella en zo gaan we op pad. 

Gelukkig rijden we deze tocht over grotere en grotendeels vlakke wegen. Het grootste gedeelte rijden we langs de kust en in dit weer is het zeker aangenaam dat we geen grote afdalingen en beklimmingen voor de boeg hebben. Met regelmaat wordt ik aangesproken op de scooter door mensen die Olivia achterop zien, ze vertellen me dat ze slaapt of houden me aan om  te zeggen dat we voorzichtig moeten zijn. Ook een priester maant me te stoppen en zegt, god bles you, en geeft voor Olivia een bijbeltje, koekjes en een flesje (heilig) water mee voor onderweg. Het kan nu toch bijna niet meer mis gaan met ons, zegeningen van een priester, een bijbel op zak, voor geluk gezegend door een hindoe vrouw en in de moskee een koran meegekregen,(die we overigens in tussen in het hostel in de Cameron Highlands hebben geruild voor een ander boek) alle geloven beloven ons veel goeds! Onze tocht brengt ons door enorme plassen water en het blijft maar regenen, soms lijkt het even te stoppen en later begint het alweer te druppelen. We rijden aan één stuk door, want stoppen daar hebben we toch niet veel aan. Beide meisjes liggen/ hangen intussen te slapen. Olivia op mijn rug en Izabella met haar hoofdje op Thomas zijn stuur, in alle omstandigheden kunnen zij in tussen hun rust vinden.

Veilig en wel komen we uiteindelijk aan in het.....regenachtige.... Ubud. Onze spulletjes staan nog keurig op ons te wachten en we kunnen gelukkig nog een nachtje terecht weliswaar in een andere kamer, maar dat is geen probleem. We zijn blij dat we er weer zijn!