Het kunstenaars stadje Ubud

We komen veilig en wel in het mooie Ubud aan. Eerlijk gezegd hadden we de indruk dat het hier een stuk rustiger zou zijn dan in Kuta. Zes jaar geleden zijn we hier ook geweest en we herinneren het ons als een kalm en relaxed stadje, echter niets is minder waar. Het is hier minstens zo druk als in Kuta. Gelukkig hebben we een fijn plekje geboekt buiten het centrum, dat maakt dat we zelf heel rustig zitten. En super de luxe! We zijn de eerste gasten in deze kamer en het is een super mooie ruime en nette kamer. Geen extra matras deze keer voor Izabella, maar ons bed is zo ruim dat ze prima tussen ons in kan liggen, ook wel een keertjes gezellig! We hebben ook de beschikking over ons eigen keukentje helemaal super dus!

Nadat we ons hebben geïnstalleerd in de kamer en het zwembad hebben bewonderd gaan we vol goede moed op pad voor een lunch. In de auto hebben we nog een buitje gehad, maar nu lijkt het redelijk droog te zijn en hier en daar komt het zonnetje tussen de wolken door. We wandelen moedig de bergen op en af en vinden uiteindelijk een Mexicaans restaurant waar we werkelijk heerlijk hebben gegeten. Of wij twee heerlijk hebben gegeten de meisjes vonden het niet echt een toppertje ondanks een vraag voor een non spicy gerecht was het toch nog best spicy. Eerlijk gezegd geeft Olivia daar niet heel veel om, ze steekt af en toe haar tong uit en drinkt wat meer maar Izabella hoeft direct geen enkele hap meer en doet wat paniekerig. Met wat zure room lossen we het probleem op en zo eet iedereen weer zijn buikje vol! De rest van de dag doen we niet veel meer Olivia slaapt nog even lekker terwijl wij van het zwembad en ons fijne terras genieten. S' avonds weer op pad voor een hapje eten en ons eerste dagje Ubud zit er alweer op.

Zaterdag 6 februari is het plan een scooter te huren en een beetje op pad te gaan, echter Olivia is zo moe dat we haar eerst eventjes laten slapen en ze slaapt werkelijk een gat in de dag! Later dan gepland gaan we dan eindelijk op pad. We hadden graag twee scooters gehuurd echter de eigenaar van ons guesthouse heeft er maar eentje, dus net zoals de locals gaan we met zijn allen op 1 scooter. Eerst vind ik het nog een beetje spannend, maar al gauw voelt het OK het gaat dan ook prima. Izabella zit voorop en houdt het stuur vast, Thomas zit achter haar en rijdt, hij heeft de kleine rugtas op zijn rug die op mijn schoot rust terwijl Olivia weer in de drager op mijn rug zit en zo tuffen we met zijn viertjes dwars door Ubud! 

We rijden door mooie maar over het algemeen erg drukke straatjes met prachtige winkeltjes vol kunst, schilderijen, houten beelden en prachtige meubelen, ik zou graag heel m'n inboedel hier vandaan halen het is zo mooi! Uiteindelijk rijden we langs de Monkey forest en stel ik voor, om dat even een bezoekje te brengen. We betalen voor de entree en gaan vol goede moed op pad. Eerst zien we nog maar weinig aapjes, waarschijnlijk zitten ze nog goed verstopt. We wandelen naar een tempel en langs de rivier. Wanneer we eenmaal weer boven lopen zien we al gauw de aapjes. Olivia is dol enthousiast en begint te wiebelen in de drager van plezier. In tussen zijn wij iets terug houdend het zijn ten slotte makaken en daar hebben we een geschiedenis mee . Langs de eerste aapjes lopen we rustig en het is hoe dan ook leuk ze te zien. Echter al gauw duikt er een aap bovenop de rugtas van Thomas en dus op zijn rug. Al gauw is er een tweede die aan zijn broek hangt. Thomas schudt gauw de tas af en roept richting mij dat ik een bewaker moet halen. Met de meisjes loop ik een stukje omhoog en al gauw vind ik medewerkers van het park. Zij schieten met elastiekjes richting de aapjes die in tussen de rits van de tas hebben geopend. Ze vluchten snel weg, waarna Thomas de tas pakt. Het blijkt dat de aapjes mijn laatste dropjes uit Nederland hebben gepikt speciaal bewaard voor de laatste dagen... Gelukkig is er verder niets belangrijke weg. Al met al zit de schrik er weer in wij hebben geen goed gevoel meer bij deze makaken Izabella is erg bang en we besluiten regelrecht naar de uitgang te gaan. Geen monckey forest meer voor ons!

Veilig en wel op de scooter rijden we richting de rijstvelden om hier een wandeling te maken. In tussen is het erg warm en benauwd. Op de scooter merk je daar niet zoveel van je voelt een heerlijk fris windje, maar al stilstaand voelt dat heel anders. We gaan vol goede moed op pad voor de wandeling, maar besluiten er maar een korte wandeling van te maken het is verre van aangenaam om in deze warmte te wandelen, maar ja we willen ook iets zien hè. Na onze ingekorte wandeling sluiten we de dag af met een heerlijk en meer dan verdient ijsje! 

De volgende dag gaan we na ons zelf geproduceerde ontbijtje van broodjes met hagelslag,ja,ja dat hebben we hier ook kunnen vinden, met de scooter op pad naar de markt. De markt op Ubud is werkelijk een begrip het is behoorlijk groot en er zijn enorm veel mooie spullen te vinden. Wij hebben een doel, nieuwe kleren  voor Olivia. Na deze reis weken zijn al haar meegenomen kleren echt versleten of vies. De laundryservice hier gebruikt duidelijk geen Ariel want de vlekken gaan er nooit uit en soms ruikt het niet eens echt fris. Al met al is het doel wat nieuwe kleren voor Olivia en de oude achter te laten. Olivia is niet geheel in haar beste humeur ze is wat mopperig en waarschijnlijk moe, maar we willen graag de markt bezoeken voor het heetste en benauwdste moment van de dag. Gelukkig vinden we al snel enkele jurkjes en een broekje en natuurlijk mag Izabella ook een nieuwe jurk uitzoeken! Met een nieuwe garderobe voor Olivia keren we huiswaarts. In ons keukentje bereiden we een lekker lunch, de laatste cup a soep zakjes van thuis worden gebruikt en we maken tosti's met een eitje. Het smaakt allemaal heerlijk. Na de lunch gaan we allemaal even rusten, de reis weken zijn leuk maar ook vermoeiend. Olivia slaapt heerlijk in haar tentje, terwijl Thomas buiten op het balkon op het bankje ligt en Izabella en ik samen in het grote bed. Izabella vindt een middagdutje maar niets dus zij mag even een filmpje kijken op de tablet terwijl ik wel even mijn ogen dicht doe....zzzzz....... Uiteindelijk slapen we een gat in de dag, blijkbaar was het even nodig. We besluiten toch nog eventjes op pad te gaan naar de olifantengrot Goa Gajah. Het schijnt één van de hoogte punten op Bali te zijn een mustsee dus dat beloofd wat. Met ons viertjes tuffen we er weer met de scooter naar toe. Eenmaal bij de plaats van bestemming aangekomen staan er tientallen verkoopsters die ons allemaal een sarong proberen aan te smeren, deze zou je nodig hebben om de grot te bezoeken aangezien het een heilige plaats is. Wij bedanken en lopen door naar de kassa waar we eerst eens vragen hoe het in elkaar steekt, wat blijkt een sarong is verplicht maar kun je gewoon bij de ingang lenen. We kopen ons entreebewijs en knopen een sarong om en beginnen aan ons bezoekje van de olifantengrot. De grot opzich is van buiten mooier dan van binnen aangezien het aan de buiten kant volledig versierd is als een soort monster waarbij je door de mond naar binnenstapt. De grot zelf stelt niets voor is erg klein en bevat drie  plekken waarin een heilig beeld zit en verschillende offertjes gelegd zijn. Vooral Izabella is diep teleurgesteld na eerder bezoeken aan enorme grotten valt dit natuurlijk erg tegen! We besluiten nog wat rond te wandelen op het terrein en komen nog bij een klein tempeltje waar een oudere dame ons zegent met water en een paar rijst korrels op ons hoofd en natuurlijk is het de bedoeling en beetje geld achter te laten. Olivia laat het haar allemaal gebeuren, terwijl Izabella er een beetje nors van wordt en snel de rijstkorrels van haar afschudt. Ik vindt het vooral bijzonder om te zien en mee te maken, ik hou van deze cultuur met al haar offertjes mooie beelden en heerlijke geuren. We maken nog een korte wandeling door de jungle waarna we vervolgens weer met de scooter terug rijden om iets te gaan eten. 

Ons plan voor de komende dagen is op pad te gaan met twee scooters, we hebben afgesproken wat bagage achter te laten bij ons hotel en gaan met beperkte spullen op pad. Ben benieuwd hoe het zal verlopen, weer een heel avontuur!