Het regenachtige Kuta

De autorit richting Kota Kinabalu verloopt wonder boven wonder volledig volgens planning. Binnen een kleine drie uur staan we op de luchthaven. Wanneer we uit de auto stappen loopt de verhuurder van de auto ons al te gemoed. Hij controleert zorgvuldig de auto en is tevreden. Wij regelen een trolly en pakken weer alle tassen uit de auto op de trolly om richting de juiste verdieping te gaan. We kunnen direct de tassen inchecken dus dat is fijn, daar hoeven we niet langer mee rond te lopen. Dan tijd voor een ijsje..... Het streven is dat we ons avondeten ergens op de luchthaven eten aangezien we voor de goedkoopste vlucht gekozen hebben zonder eten. En zo hebben we gelijk een activiteit om de wachttijd door te komen. Na ons ijsje besluiten we dan ook zelf door de gate te wandelen hebben we die check ook weer gehad en we gaan er vanuit dat er voldoende eetmogelijkheden zijn hierachter. We komen weer veilig en wel zonder dat we iets hoeven achter te laten, wat na het schaar incident, Izabella haar grootste angst is geworden, door de gate. We vinden al gauw twee rolbanen, zoals je die alleen op luchthavens hebt. De meisjes hebben hier groot plezier mee, volgens mij zijn ze minstens honderd keer heen en weer geweest. Izabella en Olivia vinden het beiden super! Na een tijdje ben ik er misselijk van, Thomas gaat nog wel een tijdje met ze verder, tot we besluiten iets te eten te zoeken.

Tja en dan hebben we weer pech, niets te vinden! Er is gewoon geen plek waar we kunnen eten dat is toch gek, nog nooit ben ik op een luchthaven geweest waar je achter de gate niets kunt eten! We lopen nog wat heen en weer, intussen wordt in enigszins chagrijnig want eerlijk gezegd heb ik wel trek! Uiteindelijk blijkt er in een klein koffie cafeetje dan toch een mogelijkheid te zijn iets te eten. Wanneer Thomas iets heeft uitgekozen uit de vijf gerechten die hier geserveerd worden, blijkt het er niet te zijn! De spagethi die de meisjes willen is er gelukkig wel. Uiteindelijk deel ik met de meisjes twee borden spagethi terwijl Thomas een bananen cakeekje neemt als avondeten. En dan is het zover we kunnen richting vliegtuig!

We gaan rond half zeven de lucht in om tegen negen uur weer uit te stappen. Alles verloopt weer prima, de meisjes raken al volledig aan het vliegen gewend, het hoort er hier gewoon bij! De vlucht verloopt prima alleen Olivia is wat onrustig, het is haar normale tijd om te slapen en dat merken we. Ze is erg onrustig kan haar draai niet vinden en als ze wat mopperig door het vliegtuig doolt krijgt ze van verschillende mensen allerlei lekkers in de handen gedrukt. Wat ik dan vervolgens weer af mag pakken, want sorry nee mijn meisje van 1 jaar eet nog geen snoepjes! Dat levert voor Olivia dan nog meer tranen op, een ruil met een doosje rozijntjes ziet ze wel zitten. En uiteindelijk valkt ze uitgeput op mijn arm in slaap. 

Na een prima vlucht stappen we rond negen uur uit en kunnen we richting de bagage hal het duurt even voor er bagage op de band rolt, maar al gauw zien we de roze koffer te gemoed, dat stelt Izabella al gerust. Echter wanneer de zwarte tas in het zicht komt blijkt haar slaapmatje er niet meer op te zitten en ook de drager komt maar niet. Allemaal voelen we alweer de paniek komen, nee hè er zal toch niet weer iets mis gaan...... In tussen is Izabella in tranen vanwege haar matje, die wonder boven wonder als één van de laatste zaken apart de band op komt rollen! Nu de drager nog..... Als we besluiten richting de info balie te lopen vanwege de vermiste drager zien we hem plots staan achter de band, gek maar goed hij is er weer. En zo kunnen we toch met alle spullen richting uitgang. Voor we voet buiten kunnen zetten moeten we eerst nog langs de douane paspoort check stempel hier, stempel daar en dan is het eindelijk zover wij zijn in Bali!

We nemen een taxi richting ons hotel in Kuta waar we allemaal direct naar ons bedje gaan, moe van de lange reis!

Wanneer we de volgende dag opstaan hopen we op mooi weer, want we willen zwemmen. Voor het eerst sinds tijden hebben we weer een zwembad voor de deur en die willen we graag gebruiken. Het weer ziet er verre van stralend uit,maar we gaan er maar gewoon vanuit dat het na ons ontbijtje beter is! Ondanks de bewolking willen de kindjes dolgraag zwemmen, ook Olivia is dol enthousiast en wandeld zo snel als ze kan naar het water. Thomas duikt er met de meisjes in en als ik even later besluit ook te komen begint het te regenen. En te regenen, regenen, regenen...... Het stopt niet meer! Het is een ware wolkbreuk zoveel regen! Aangezien Olivia moe is leggen we haar in bedje en zelf besluiten we door de regenbui te rennen naar het restaurant zodat we daar kunnen zitten en Izabella met haar lego kan spelen. In tussen overspoelt de regen werkelijk alles, alle paadjes in de tuin zijn kleine riviertjes geworden en ook het restaurant is nauwelijks bestand tegen deze enorme regenval het lekt aan alle kanten! Wanneer Olivia weer wakker is eten we wat en besluiten we met een taxi, die ons overigens vreselijk heeft afgezet, naar een winkelcentrum te gaan. Hier is het in ieder geval droog en hebben we met de kindjes net iets meer bewegingsvrijheid. We lopen wat rond, kijken hier en daar in wat winkeltjes en eten een ijsje. Tja, een heel ander begin op Bali dan we hadden gehoopt, laten we hopen dat we de komende dagen meer geluk zullen hebben......

S'avonds terwijl de meisjes slapen zitten wij nog wat te kijken op internet zoekend naar beter weer want de voorspellingen voor hier zijn slecht..... Toch besluiten we dat ondanks het weer we morgen iets leuks willen doen. Het plan is naar het water pretpark de waterbom te gaan ten slotte wordt je daar toch wel nat en of het nu regent of niet we zullen ons er wel vermaken.

En dat doen we! Na ons ontbijt gaan we op pad het is een klein stukje lopen vanaf ons hotel en tot nu toe is het nog droog dus we lopen moedig naar het waterpark toe. Izabella is blij verrast als we aankomen, het was tot nu toe nog een verrassing voor haar dus haar dag kan niet meer stuk! Olivia moet duidelijk een beetje wennen, ze is een beetje moe. Gelukkig zijn we er vroeg en is er nog nauwelijks iemand te bekennen dus we kunnen rustig aan even wennen. We besluiten te starten in een grote zwembad op de lazy river, hier kabbelen we rustig twee aan twee het park door. Olivia vindt het eerst wel leuk echter wanneer er vanuit het niets een water sproeier op duikt die haar nat spuit vindt ze het niet langer leuk. We leggen de zwembanden dus aan de kant en gaan naar het kinderhoekje. Olivia begint vol goede moed, maar schrikt al snel als er een emmer water die automatisch gevuld wordt naar beneden komt. Nu is ze constant op haar hoede. Izabella daarentegen geniet volop! Geen glijbaan is haar te hoog of gaat te snel ze vindt ze allemaal geweldig. Om de beurt gaan we met Izabella van één van de vele glijbanen en in tussen wacht de ander met Olivia beneden en zo gaat het prima. Hier en daar moeten we een beetje smokkelen om Izabella mee de glijbaan op te krijgen ze moet voor sommige 122 cm zijn en dat is ze net niet, toch lukt het ons om haar overal één keertjes van af te laten gaan en Izabella vindt ze allemaal super leuk! Rond lunch tijd gaan we richting ons hotel hier eten we wat en gaat Olivia even naar bedje, met onze entreekaarten kunnen we in en uit de waterbom dus dat is ideaal. Nu het juist drukker wordt en het heetst van de dag is, al is er niet erg veel zon kunnen wij er even uit om later terug te keren. Olivia slaapt heerlijk terwijl Izabella bij ons eigen zwembad nog even een duik neemt, ze kan maar geen genoeg van het zwemmen krijgen! Wanneer Olivia weer wakker is vertrekken we weer richting de waterbom we hebben nog anderhalf uur om te genieten in het waterpark. Olivia is nu duidelijk beter uitgeslapen en geniet van onze vaart door de lazy river, ook de kinder glijbanen vindt ze nu geweldig. Ze wil steeds opnieuw en loopt vol goede moed voor mij uit weer naar boven. Het is weer erg rustig en zodra Izabella met Thomas naar de grote glijbanen is zijn Olivia en ik alleen bij de kinder glijbanen. Het rescueteam die hier werkelijk bij iedere glijbaan staat, heeft er wel lol in dat Olivia ongeveer honderd keer van de glijbaan gaat en steeds moedig naar boven stapt. Uiteindelijk gaan we moe maar voldaan weer richting ons hotel, we zullen goed slapen vannacht naar zo'n inspannende dag!

De volgende dag vertrekken we met de taxi richting Ubud, erg genoeg is de taxi naar Ubud even duur als de taxi naar het winkelcentrum. We wisten wel dat we vreselijk waren afgezet, maar nu blijkt maar dat het echt veel te veel is geweest wat zijn meter aangaf! Oneerlijke praktijken, waarschijnlijk omdat het zo hard regende en wij toch geen kant op konden!