In de bergen in de omgeving van Ranau

Zaterdagochtend worden we door de manager van het hotel richting het vliegveld gebracht, deze keer niet voor een vlucht maar om een auto te huren voor de komende dagen. Al snel weten we een goede deal te maken, nu nog betalen en dat blijkt lastiger.... De huur kan met de credit card geen probleem dus, echter de borg moet contant en dat wordt lastiger. Ons contant geld is bijna op, maar op een vliegveld zijn vele ATM machines ook wel pinapparaten.... Echter niet één ervan blijkt te werken. Thomas loopt het hele vliegveld door en probeert verschillende terwijl ik in tussen de kinderen vermaak door, door de gangen te rennen. Uiteindelijk gaan ze akkoord met een briefje van vijftig euro als borg die nog ergens tussen onze spullen onderin de tas verstopt zit. Dus tas open en de Euro's eruit vissen..... En dan kunnen we eindelijk maar toch op pad! Ongeveer een uur later dan gehoopt, maar we rijden . De tocht zal volgens de boekjes een twee uur in beslag nemen dus we hebben goede hoop dat we vanmiddag nog in de Hotsprings in Poring een duik kunnen nemen. Izabella zit voorin de auto naast Thomas en de achterbank is voor Olivia en mij. Deze keer hebben we een auto stoeltje voor Olivia weten te regelen. Hij is niet geheel compleet maar met enige improvisatie krijg ik het voor elkaar dat hij vast zit in de auto en Olivia er zo veilig als mogelijk is in kan. Olivia moet weer even flink wennen aan het feit dat ze weer vast zit in de auto, maar naar even mopperen valt ze uiteindelijk in een diepe slaap en zo zijn we op weg.

Wanneer we langs een Shell rijden, wijs ik Thomas erop dat het verstandig is te tanken.Echter volgens  Thomas kunnen we nog een flink stuk vooruit met de tank, ik zie dat anders maar goed Thomas rijdt door. De weg loopt hoog door de bergen, over slingerende stijlen weggetjes, die gelukkig over het algemeen wel goed zijn. We tuffen een flink stuk de bergen in, waar we langzaam maar zeker toch echt in de middle off nowere zijn. Ik wordt steeds onrustiger, de benzine gaat gestaag op en ik zie weinige bewoonde wereld rondom mij. Van deze situaties wordt ik erg zenuwachtig, je kent de auto niet, heb totaal geen idee of de meter werkt en tevens weet je niet hoeveel hij gebruikt en waar de eerste de beste tankstation is. Nee ik vind het niet langer leuk! Thomas ziet inmiddels ook in dat de tank inderdaad aardig leeg is, hij keek naar de verkeerde meter. Uiteindelijk stoppen we bij een van de weinige huisjes om eens te vragen waar we een tankstation tegen komen. Wat blijkt de Shell van 15 km terug is de enige in de wijde omtrek. Er zit dus niets anders op dan terugkeren. We draaien om en gaan richting de Shell. Gelukkig kunnen we met de kaart betalen en zo kunnen we onze laatste centjes bewaren voor onderweg. 

En dan de herkansing, we gaan op pad de bergen in!

We rijden langs mooie natuurgebieden, hoge groene bergen,  hier en daar een klein huisje, koeien en buffels op de weg. Het is een bijzondere tocht, maar het neemt vele malen meer tijd in beslag dan onze verwachtte twee uur! Op een bepaald moment lijkt Olivia het wel even te hebben gehad. Ze wordt wat mopperig en heeft duidelijk trek in eten. Gelukkig komen we ergens op een top van een berg een verlaten restaurantje tegen. Het blijkt duidelijk een populaire stop, tja het is dan ook in de wijde omtrek de enige plek om iets te kunnen eten. Gelukkig hebben ze heerlijk mie en rijst en is de prijs klein, zo kunnen we van ons laatste contante geld toch nog allemaal lekker eten. Vol goede moed stappen we na onze maaltijd de auto weer in. Het is ons echt niet duidelijk hoe een ander deze tocht in twee uur kan maken, het is gewoon verre van mogelijk! Wij doen er heel wat langer over. We tuffen weer door de bergen. Gelukkig lijken de meisjes er verder weinig problemen mee te hebben. Beide hebben even lekker geslapen en Izabella vermaakt haar prima met tekenen hele huizen met inboedel worden er gemaakt, Olivia kijkt wat in het rond en speelt wat met haar knuffeltjes. En af en toe een stukje fruit, een koekje of een slokje water maakt het voor iedereen dragelijk.

Uiteindelijk komen we in de late middag aan in Ranau, de enige grote plaats in de wijde omgeving hier moeten we op zoek naar een pinautomaat. Ik vraag het aan enkele jongeren, ze spreken geen woord Engels maar met handen en voeten leggen zij mij uit waar we heen moeten. Gelukkig is het snel gevonden en werkt het apparaat, wij hebben weer geld op zak toch een fijne gedachte hierin de middle off nowere! De meisjes hebben na een lange tocht wel een lekker ijsje verdiend dus die smikkelen beide een lekker ijsje op voor we weer in de auto stappen.

We zijn van plan richting de Hotsprings in Poring te rijden en hopen daar een slaapplekje te kunnen vinden, we hebben nog niets vast gelegd. In onze boeken staat weinig maar we gaan met goede hoop die kant op! De enige betaalbare slaapplek vinden we bij het restaurantje round Inn en ze hebben gelukkig een plekje voor ons! De kamer stelt werkelijk niets voor. Met een extra matras voor Izabella en de tent van Olivia kunnen we er amper meer lopen, maar goed we slapen hier maar één nachtje we zijn moe en hebben geen zin om verder te zoeken dit wordt het! Geen duik meer in de Hotsprings voor ons vandaag, we eten een heerlijke curry bij het restaurantje en dan duiken we allemaal vroeg onze bedjes in, hopen op meer geluk morgen!

Zondagmorgen 31 januari zijn we allemaal weer vroeg op we hebben gelukkig allemaal heerlijk geslapen in ons hokje. Tja met je ogen dicht zie je toch niet waar je ligt ! Na een ontbijtje van tosti's en ei gaan we vol goede moed op pad! Het plan is na een korte wandeling de canopy walk in de toppen van de bomen te lopen. Om vervolgens dan eindelijk maar toch, onze welverdiende duik in de Hotsprings te kunnen nemen! 

We wandelen vol goede moed over de goed gemarkeerde weggetjes door de mooie jungle richting de bruggetjes van de canopy walk. Wanneer Izabella de eerste brug ziet wordt ze zo enthousiast dat ze ondanks de best pittige klim voor ons uit rent. Vol goede moed beginnen we aan de eerste brug. Izabella gaat voorop. Wanneer ik zie hoe wiebelige, smal en naar mijn mening niet stevig genoeg, deze bruggen zijn. Raak ik enigszins in paniek, is dit wel een goed idee? Izabella staat in tussen halverwege op de eerste brug en voelt mijn paniek en raakt hierdoor zelf ook paniekerig. Zeker als Thomas ook nog op de brug gaat staan en de brug hierdoor gaat wiebelen. We weten haar te kalmeren, maar nadat ik het eerste bruggetje heb bewandeld besluit ik dezelfde weg terug te gaan één bruggetje is voor mij meer dan genoeg! Izabella gaat samen met Thomas en Olivia op zijn rug, moedig over de bruggen verder. Terwijl ik wacht tot een groep die achter ons komt de brug over is en ik terug kan gaan. De mensen kijken me allemaal wat verwonderd en soms lachend aan, het kan me niets schelen dit voelt niet goed ik ga niet! Wanneer ik Thomas, Izabella en Olivia te gemoed wandel en hun verhalen hoor ben ik blij dat ik het hierbij gelaten heb. De dametjes hebben genoten, maar ook Thomas vond één van de laatste bruggetjes verre van prettig. De brug hing erg hol, zeer hoog en was erg lang. Er leek geen einde aan de te komen en dit zonder dat er echt veel begroeiing onder je is en je erg hoog zit maakt dat het niet bepaald genieten is maar meer gewoon erg spannend! We zijn blij dat we het allemaal weer overleefd hebben. Iets verderop is nog een butterfly farm die we ook besluiten te bezoeken. Bij ieder stukje hier staat een klein huisje met hierin een kassa, ja ja op Sabah is niets voor niets. Je betaald eerst om het nationaal park binnen te mogen en vervolgens wordt er nog eens entree gevraagd voor alle onderdelen die je wilt bezoeken. En niet te vergeten betaald een buitenlander gemiddeld het tienvoudige van een Maleier! We wandelen tussen de vlinders door, de kindjes zijn enthousiast. We zitten nog even gezellig op een bankje te midden van de mooie bloemen tuin waar we nog even picknicken met wat koekjes en droge cakejes en een flesje water alles beter dan niets en wij kunnen er weer tegenaan!

En dan eindelijk maar toch de lang verwant het Hotsprings. Echt veel natuurlijks is hier niet meer aan. Tja, het water dat komt uit het vulkanische gebied van Mount Kinabalu en stinkt dan ook behoorlijk naar rotte eieren. Maar het schijnt goed te zijn voor je huid, niet waar?? Hier en daar zijn wat kleine badjes waar je met drie  in kunt en er is ook een groter bad en nog twee zwembaden, waaronder eentje met een glijbaan. Izabella ziet het helemaal zitten zij wil naar de glijbaan. En laat dit nu net het zwembad zijn waar je per uur moet betalen! Nou ja, ze heeft er zolang op moeten wachten, we gaan er voor. Vol goede moed stoppen we onze voeten in het water maar het dit is koud. Nee echt heel koud, je hebt het gevoel dat je een bak ijswater instapt! Verder dan de voeten komen Thomas, Olivia en ik niet. Moedige Izabella springt er wel vol overgave in. Ze zwemt wat heen en weer en gaat dan een aantal keren vol goede moed van de glijbaan. Ze geniet er van ook al is het nog zo koud, tot er iemand anders een nogal zwaar gebouwd meisje bovenop haar terecht komt na het glijden. Nu is het over met de pret en voelt Izabella hoe koud ze is. Ze staat te bibberen van de kou en we besluiten eruit te gaan op zoek naar de warmte van de Hotsprings. Thomas en Olivia gaan in een klein badje zitten. Waar Olivia haar prima vermaakt met een klein straaltje water. Terwijl Izabella en ik in het groter bad springen, heerlijk warm! Izabella komt weer helemaal bij en warmt even lekker op. We dobberen heerlijk een tijdje in de warmte. 

Na de lunch bij het restaurantje waar we hebben overnacht gaan we weer met de auto op pad, ons streven is het nationaal park van de Kinabalu. Vol goede moed gaan we op pad, deze reis kan nooit zolang duren. En gelukkig zit nu alles mee, binnen een uurtje zijn we op de plek van bestemming. Aan de kant van de weg komen we vele markt kraampjes tegen met heel veel soorten groenten en fruit. We besluiten te stoppen en slaan een tas vol heerlijk fruit in voor de komende dagen, alhoewel als het aan Olivia ligt eten we alles in één keer op! Ook nu hebben we nog geen slaapplekje en besluiten we eerst richting het nationaal park te rijden. In de boeken staat dat het daar onbetaalbaar is, maar ach je weet maar nooit. Thomas loopt vol goede moed naar binnen en komt terug met een lijstje met prijzen waaruit blijkt dat het inderdaad onbetaalbaar is, denk aan vijfhonderd euro per nacht..... We besluiten om te keren en ergens aan de kant van de weg iets te zoeken en dat is snel gevonden. Mile36 lodge wordt ons plekje voor de komende twee nachten. We overnachten in een super fijn oud houten longhouse. Met een naar Maleise maatstaven grote badkamer en alles is super schoon en fris. Het is ook een super fijn plekje voor de kindjes eenmaal uit de auto gaan ze beide gelijk op onderzoek uit. Ze spelen heerlijk tussen de bomen en op de kleine weggetjes waar niemand rijdt. Ook blijkt er bij de receptie het één en ander aan het speelgoed te zijn wat de dametjes mogen lenen, nou dit komt helemaal goed! 

Die avond besluit Thomas patatjes op te halen, aangezien er geen restaurantje bij is en we weinig zin hebben weer de auto in te kruipen. Het is ook best gezellig met elkaar op houten boomstronken in het houten huis patatjes te eten en met als toetje een heerlijke fruitsalade! Wanneer de dametjes in bed liggen gaan wij nog even buiten zitten in de kou, we spelen een spelletje Uno en drinken een glas warme chocolademelk! Onvoorstelbaar hè dat je het in Maleisië zo koud kunt hebben ha,ha! 

Maandagochtend doen we het allemaal rustig aan we genieten van ons ontbijt op het terras en Olivia gaat nog even heerlijk slapen met haar volle buikje. Izabella speelt intussen heerlijk met haar knuffels in het ontbijtrestaurantje, alle knuffels moeten naar school en er wordt een complete school door Izabella gebouwd. Thomas wandelt even een stukje naar boven om de Kinabalu te kunnen bewonderen en ik buig mijn hoofd eens over onze blog en voeg vooral veel foto's toe aangezien we daarmee aardig achter lopen. En dan op pad! 

Vol goede moed gaan we naar een restaurantje tegenover de ingang van het nationaal park, aangezien de prijzen voor eten ook niet te betalen zijn in het park is het plan hier te eten. Maar nee hè, eenmaal aangekomen blijken we er niet te kunnen eten. Er is geen water en daardoor kan ik niet gekookt worden....dus weer terug in de auto en een stukje rijden op zoek naar een plekje om te eten. Deze is gelukkig snel gevonden een soort bakkerij, waar ik smul van een heerlijke mie en de rest hun buikjes vullen met een stukje taart ach dat moet soms kunnen niet waar?! En dan eindelijk kunnen we starten aan onze wandeling in het nationaal park!

We besluiten de silau silau trail te gaan wandelen, volgens de boekjes is dit een fijne en mooie wandeling die niet te lang is, dus ook goed te doen voor onze Izabella zo besluiten wij. Volgens ons boek staan de wandelpaden heel goed aangegeven dus een gids is niet nodig, prima dit komt goed! Het eerst bordje is snel gevonden en daar gaan we vol goede moed! Het is een mooie wandeling die ons langs een klein beekje voert door mooie natuur over kleine weggetjes. Er staan nauwelijks bordjes maar dat is ook niet nodig aangezien er geen zij paadjes zijn er kan dus niets misgaan! We wandelen een behoorlijk stuk wanneer we aankomen op een soort picknick plaats waar ook gebarbequet kan worden, niet door onze deze keer bij gebrek aan ingrediënten :-) . We zitten in tussen ook vlakbij een grote weg en Thomas pakt het boek er eens bij met de kaart van de omgeving dit punt is behoorlijk uit de route. Het gehele wandelpad blijkt niet overeen te komen met onze plaatjes. Er zijn nu drie opties, langs de grote weg terug, langs een andere route terug waarbij we niet weten of dit klopt volgens het plattegrondje en we geen idee hebben hoelang het zal duren of zelfde weg terug. We kiezen uiteindelijk voor dezelfde weg terug. Het is intussen al het einde van de middag en we zijn graag voor het donker terug, hier valt de nacht snel en vroeg. Aangezien Izabella een ijsje in het vooruitzicht heeft gaat het terug wandelen behoorlijk snel, sommige stukken rent ze voor ons uit en vraagt steeds enthousiast en trots loop ik goed?! Eenmaal aangekomen bij het eerste winkeltje blijkt deze al gesloten, vol goede moed op naar het volgende winkeltje maar, ojee ook gesloten nu hebben we nog één optie voor een ijsje winkeltje nummer drie......oh wat hebben we pech ook dicht. Dikke tranen rollen over de wangen van Izabella ze was zo trots op haar zelf en had echt een ijsje verdiend en nu is er niets te vinden! We hebben echt met haar te doen, maar kunnen jammer genoeg geen ijsje te voorschijn toveren dus troosten haar met dikke knuffels en kusjes! Gelukkig helpt het een beetje en zijn de traantjessnel weer gedroogd. We gaan op pad voor een beetje eten en dan de meisje weer lekker naar bed, het was weer een lange dag en morgen staat er weer een reisdag gepland!

Maandag 2 februari staan we na een heerlijke nacht slapen weer fris op we genieten van ons ontbijtje en gaan vervolgens aan de slag met het inpakken van onze spullen. We vliegen vanavond richting Bali een internationale vlucht en daarvoor zijn de regels strenger dus goed inpakken is vereist. Ergens tijdens één van de vluchten zijn we al de schaar van Izabella kwijt geraakt, tja geen handige zet om deze in de handbagage te bewaren natuurlijk. Dit heeft vooral Izabella wat paniekerig gemaakt, gaat alles wel mee?? Hoeven we niets in te leveren? Waar is de nieuwe schaar?? En heeft ons zelf ook weer even scherp gemaakt dus alles wordt nu zorgvuldig ingepakt terwijl de kindjes heerlijk spelen. Olivia heeft momenteel een fascinatie voor prullenbakken, ze gaat ermee op pad en verzamelt er van alles in. Wij gebruiken dan de kleine mandjes die hier door gaan als prullenbakken ook nauwelijks aangezien Olivia er vervolgens mee van door is. Zo ook nu in de mand verzamelen de dames mooie blaadjes en dennenappels en al het andere moois wat de natuur te bieden heeft. Het personeel van ons hotel vindt het erg leuk om te zien en komt regelmatig eens kijken bij ons dames en hun verzamel drang.

Wanneer alle spullen weer in de auto zijn verzameld gaan we nog even richting het nationaal park. Als afsluiting willen we nog een wandeling maken in de botanical garden. Deze schijnt erg mooi te zijn en er zullen veel bijzondere en vooral zeldzame bloemen en planten te bewonderen zijn. Vol goede moed gaan we op pad. Olivia slaapt al voor we eenmaal in de tuin zijn dus ze krijgt er niets van mee, maar wij hebben er zin in. Jammer genoeg valt het erg tegen. De botanical garden is erg klein je bent er zo doorheen en de mooie en bijzonder bloemen zijn zo goed als allemaal uitgebloeid, enigszins een teleurstelling dus. Maar ach wel even leuke kleine uistqp voor we weer de auto in zullen moeten. Wanneer we terug lopen richting auto begint het ook nog eens te regenen nee hè ook dat nog.... We schuilen hier en daar maar proberen wel door de te lopen als de regen even iets minder erg is. Gelukkig komen we redelijk droog bij de auto en kunnen de op pad richting vliegveld. We hebben ons laten vertellen dat het ongeveer 2,5 uur rijden is laten we hopen dat dit klopt. We stappen vol goede moed onze auto weer in om onze volgende avontuur te gemoed te gaan!

Ons volgende avontuur zal in Bali zijn, van Sabah hebben we maar een klein stuk kunnen zien aangezien de gehele oostkust momenteel erg onrustig is. Er is vanuit Nederland en België een negatief reisadvies voor het oosten van Sabah aangezien de piraten vanuit de Filipijnen gedeeltes van Sabah proberen te veroveren tevens is er gevaar voor ontvoeringen vooral toeristen schijnen hier de dupe van te zijn. Wij zoeken niet graag deze situatie op dus kunnen niet anders dan terug keren en niet verder reizen door Sabah. Sabah schijnt één van de mooiste plekken op aarde te zijn. Maar heel eerlijk zo hebben wij het tot nu toe niet mogen ervaren. We hebben heel wat pech gehad op Sabah waarbij dingen niet geheel zo verliepen als gehoopt. We hebben jammer genoeg maar een klein deeltje gezien en niet de naar het schijnt overweldigende oostkust kunnen bewonderen, maar wie weet wat de toekomst ons nog brengt!

Nu gaan we richting Bali ons avontuur hervatten.......