Kota Kinabalu de lelijke stad in Sabah

De vlucht vanuit Bario is weer net zo geweldig verlopen als de heenreis weer een geweldige ervaring!

Voordat we het vliegtuigje in konden stappen werden alle stappen weer doorlopen voor het inchecken dus weer één voor één op de weegschaal. Olivia vond het deze keer ook erg leuk om enthousiast mee te doen. Werd ze de vorige keer nog te gelijk met mij gewogen nu stond ze vol trots zelf op de weegschaal, maar er weer af was een ander verhaal juffie wilde graag blijven staan ! Vervolgens hebben we nog een anderhalf uur moeten wachten op het kleinste vliegveld die wij ooit gezien hebben. Izabella heeft haar tekenspulletjes erbij gepakt en samen met haar heb ik de mandalas die Sinterklaas had meegebracht ingekleurd, een leuke bezigheid tijdens het wachten. Olivia had in tussen een bagage karretje gevonden en liep hier trots mee door de hal, met een grijns van oor tot oor. Thomas bedacht dat het leuk was Olivia erop te zetten en zo een beetje rond te rijden, nou dat hoef je geen twee keer tegen Olivia te zeggen dat vindt ze natuurlijk super! Dus Thomas maar rijden en rijden met Olivia,want stil staan of zelf duwen is nu natuurlijk geen optie meer ! Al met al zijn we het wachten weer prima doorgekomen.

Na ongeveer vijftig minuutje vliegen stonden we weer veilig en wel in Miri en daar stond onze vaste chauffeur Joseph alweer op ons te wachten. Deze keer had hij onze achtergebleven bagage vervoerd, super geregeld aangezien we direct zouden door vliegen naar Sabah. Enigszins in twijfel wat we nu zouden doen, nog op pad ergens in Miri of enkele uren wachten op het vliegveld.... Hebben we uiteindelijk voor het tweede gekozen mede doordat de incheckbalie voor onze vlucht nog niet geopend was en om met alle spullen op pad te gaan is geen optie. We zijn neergestreken bij de Starbucks waar we een heerlijk stukje taart hebben gegeten. En zo smikkelen aan een lekker stukje taart met koffie, thee en een sapje in gemakkelijke stoelen tikt de tijd gestaag door. Olivia heeft er op de rug van Thomas nog een dutje gedaan terwijl Izabella en ik verder zijn gegaan met kleuren. En zo was het zomaar tijd om in te kunnen checken voor de tweede vlucht. 

Nu weer in een groter vliegtuig, best weer even wennen en bijna saai na onze mooie ervaring in het kleine vliegtuigje. Gelukkig zijn we veilig en wel na weer ongeveer 50 minuten uitgestapt in Kota Kinabalu Sabah. Nadat we alle bagage weer hadden verzameld en de paspoort gecontroleerd zijn konden we zo de auto instappen richting ons hotel. Vanuit het hotel hadden we een pick up service kunnen regelen helemaal super dus! 

We hebben gelogeerd in de Swiss Borneo Lodge een bijzonder guesthouse met name door zijn vorm, maar met veel gezellige aankleding en niet te vergeten een super ontbijt! Dat hadden we dan weer op internet gelezen en is niet onbelangrijk natuurlijk . Nadat we hebben ingecheckt, ons hebben geïnstalleerd en het hotel hebben verkend zijn we wandelend op pad gegaan voor ons avond eten. Aangezien het hotel niet echt in het centrum ligt, maar in een buitenwijk is het even afwachten waar we wat vinden. Gelukkig bleken er veel mogelijkheden voor iets te eten in de buurt te zijn, waarvan we dan uiteindelijk de verkeerde hebben gekozen.....de eerste keer dat we echt niet lekker hebben gegeten dus uiteindelijk wat teleurgesteld terug gelopen naar ons hotel. Kindjes naar bedje gebracht en nog even fijn in de gezellig tuin gaan zitten.

Het slapen gaat met de kindjes super goed, de eerste paar dagen van onze reis was het een beetje zoeken aangezien we telkens met zijn allen in een kamer liggen en Olivia in haar tentje moet slapen. We hebben geprobeerd eerst Olivia in bed te leggen en dan Izabella, aangezien Olivia soms moeilijk in slaap valt, maar dat bleek geen optie dan moest Izabella zolang wachten dat ze echt te weinig slaap krijgt. Al gauw hebben we onze draai er helemaal in gevonden. Thomas legt Olivia in bedje en blijft bij haar zitten tot ze slaapt terwijl ik in tussen Izabella naar bed breng, die uiteindelijk zelf in slaap valt. Zo hebben beide voldoende slaap en wij nog een avond voor ons zelf, die we volop gebruiken voor nieuwe plannen maken, hotels boeken, vluchten regelen, blog schrijven en spelletjes skipbo.

De volgende ochtend zijn we na ons heerlijke ontbijtje en het ochtend slaapje van Olivia met de bus richting het centrum gegaan. De bus of het busje was een belevenis opzich ha,ha een oud wiebelige en krakerig busje die ons wel veilig heeft afgeleverd in het centrum! Het eerste plan was naar één van de kleine eilandjes aan de kust te gaan echter aangezien Olivia een gat in de dag had geslapen hebben we de plannen gewijzigd een wandeling in de stad en op souvenirtje jacht was plan nummer twee. We hadden Kota Kinabalu ons voorgesteld als een fijne stad zoiets als Kuching in Sarawak, maar niets van dat alles bleek waar. Kota Kinabalu is werkelijk een lelijke stad! Een stad die een kern mist er is geen grote markt of iets dergelijks waardoor er totaal geen charme is. Er zijn veel lelijke vierkante hoge gebouwen die weinig uitstraling hebben. Dus een leuke stadswandeling zat er niet in. Daarbij was het ook vreselijk heet, zodat wandelen eigenlijk niet aangenaam is.... Een fijn plekje om lekker te kunnen lunchen was ook niet te vinden, waardoor we op een pleintje zijn beland met wat fast food keukentjes. Gelukkig wel lekker gegeten Olivia en ik hebben een visje gedeeld en Izabella heeft gesmuld van een piza punt terwijl Thomas een burger heeft op gesmuld alles beter dan ons avondeten van de dag er voor!!! Dan op souvenirtje jacht, gelukkig is er in Kota Kinabalu dan wel weer volop de mogelijkheid leuke dingen te kopen. Er zijn grote markthallen waarin weer kleine markt kraampjes zijn verzameld. Er is een hal met vis, eentje met groente en fruit, eentje met ondefinieerbare dingen die erg stinken en eentje met allerlei leuke kleine standjes met mooie spulletjes. We hebben door de kleine steegjes gewandeld op zoek naar mooie spulletjes. Kleine cadeautjes voor de kindjes in Izabella haar klas die ze zolang moet missen, cadeautjes voor familie en natuurlijk een mooi aandenken voor ons zelf. Thomas is goed in afdingen dus maakt er mooie dealtjes van en zo komen we met tassen vol mooie spulletjes de markthal uit. Naast dit doen we weinig in deze muffe en veel te warme stad. Na ons,  deze keer heerlijke avondeten, gaan we weer richting ons hotel, lekker slapen hopen op een betere dag morgen op de eilandjes!

Vrijdag 29 januari hebben we wel ons uitstapje naar de eilandjes voor de kust van Kota Kinabalu gemaakt. Een klein beetje ten koste van Olivia haar slaapje... Eigenlijk kon ze wel een dutje gebruiken maar als we niet in de ochtend zouden gaan dan werd het op het heetst van de dag geen goed idee naar onze mening dus toch op pad! De manager van het hotel heeft ons bij het Jesselton punt afgezet waarvandaan de bootjes richting de eilandjes vertrekken. We hebben tot nu toe nog geen toerist in de stad gezien en dat wordt ons nu duidelijk, alle toeristen zijn hier! Op advies van de manager van het hotel kiezen we het gele kantoortje uit om onze tickets voor de boot te kopen en alles mee te regelen. We besluiten naar twee eilandjes te gaan Mamutik en Sapi. De eilanden bestaan uit vijf verschillende en liggen allemaal op maximaal een halfuur te varen van de kust en vormden samen het Tunku Abdul Rahman nationaal park. Eigenlijk gaat bijna iedereen er met een dagtripje naar toe, aangezien het overnachten op de eilanden onbetaalbaar is denk aan 300 euro per nacht... Niet voor ons weggelegd dus, dus ook voor ons een dagtripje! 

De boot is een ware speedboot, ik heb nog nooit van mijn leven op een boot gezeten die zo hard over het water vliegt! Pfff stiekem best een beetje spannend. Ik ben blij dat Olivia haar eigen zwemvestje draagt en dat beide meisjes rustig naast mij zitten en het ook nog eens leuk lijken te vinden! In tussen ben ik dan weer blij dat het maar een kort tochtje is. Na onze vlucht over het water komen we via Manukan aan op Mamutik. Ik heb me hier enorm op verheugd, weer een keertje snorkelen! Echter bij aankomst valt het eiland enorm tegen! Er is weinig idilisch meer over van iets wat ooit vast een paradijsje is geweest. Het eiland staat enerzijds vol met tafels en stoelen en partytenten en anderzijds is er een groot stalen schot waardoor je niet de kans hebt verder te wandelen dan dit strand.... We zijn beide even echt teleurgesteld, gelukkig maakt het de kindjes niets uit en zijn zij al lekker bezig met zand terwijl wij onze teleurstelling proberen te verwerken. Aangezien er nergens schaduw is te vinden gebruiken we een tafeltje van de velen die er staan,we nemen aan dat dit akkoord is. De kindjes kunnen op die manier toch in de schaduw lekker spelen in het zand. Ik besluit het water in te gaan met onze gehuurd snorkelspulletjes. Het is even slikken hierin het water, werkelijk overal ligt dood koraal, het snijdt aan je voeten en het doet me schrikken het is hier echt verwoest door de mensen. Ik doe mijn sandalen aan en probeer heel voorzichtig zonder nog meer schade aan te richten het water in te gaan op een plekje waar het rustig is. Pas onder water zie ik het paradijs wat dit eiland met haar mee brengt. Tientallen verschillende soorten vissen in alle kleuren van de regenboog die onder mij door zwemmen,prachtig!! Toch hoop ik van harte dat de mensen niet nog meer vernielen anders zullen er niet lang meer deze mooie kleurenpracht van vissen te bewonderen zijn. Wanneer ik mijn hoofd weer boven water heb zie ik Thomas in een verhitte discussie met een andere lokale man. De kindjes staan er wat verbaasd bij en ik besluit er snel op af te gaan. Wat blijkt wij mogen hier niet zitten alle tafels zijn gereserveerd! En de bewuste man laat dit erg boos weten en verzoekt Thomas onmiddellijk weg te gaan en nee wachten op mij is er niet bij! Gelukkig ontdek ik het op tijd en kan ik helpen met het verzamelen van de spulletjes. We besluiten richting de ingang van het eiland te gaan, waar je een bedrag moet bestalen om hier te mogen komen. We leggen haar onze kwestie voor, zij geeft aan dat we op de picknick banken kunnen zitten. Maar dat is echt geen optie of die staan in de zon of in de troep.... We lopen opnieuw teleurgesteld naar de bootsman en vragen of er andere opties mogelijk zijn. Gelukkig is hij heel behulpzaam en mogen we binnen tien minuutje mee richtin Munakan. Prima we zullen Sapi niet meer zien, maar dit eiland brengt ons weinig goeds! Na een klein tochtje op de snelle vliegende boot komen we aan op Manukan. Een groter, maar fijner eiland. Geen afgebakend stuk met ijzeren schotten of strand vol partytenten..... We kunnen hier in een klein restaurantje lekker en duur eten en dan zoeken we onder de bomen een plekje uit. Olivia speelt fijn verder waar ze gebleven is en Izabella gaat met mij het water in. Het is hier behoorlijk diep, geen dood koraal maar helemaal geen koraal en nauwelijks vissen. Jammer omdat ik me zo verheugd had op het snorkelen,maar gelukkig is het eiland verder veel fijner.we vermaken ons dan ook nog prima met zwemmen en spelen in het zand tot het tijd wordt om ons af te spoelen en richting de boot te gaan. Er zijn hier enkele buiten douches. Olivia vind het super en geniet ondanks haar vermoeidheid van het spelen onder de koele waterstraal! Nadat alle zand en zout van ons is afgespoeld en ieder van ons weer kleren aan heeft vertrekken we richting de boot. We komen net op tijd aan en vliegen weer over het water. Izabella heeft dik lol en roept boven de motor uit dat dit toch de leukste boot is waar ze ooit opgezeten heeft! Wonder boven wonder valt Olivia tijdens al het botsen en klotsen naast mij in een diepe slaap. Veilig en wel staan we in korte tijd weer op de kade! Olivia slaapt lekker door in mijn armen dus we besluiten maar op een terrasje te gaan zitten en een lekker ijsje te eten, zo sluiten we de dag toch nog even fijn af!  Na het avond eten bij Chili Vanila een super eetcafeetje met heerlijk eten!!! Gaan we met de taxi weer naar ons hotel, morgen is het alweer tijd om verder te trekken. Hopelijk brengt de rest van Sabah ons meer geluk!