De laatste reisdagen in het zonnige Phuket

Maandag 22 februari hebben we onze laatste reisdag voor we richting huis moeten vertrekken, voor de boeg. Aangezien de taxiprijzen de pan uitrijzen en de medewerkers bij ons hotel verre van behulpzaam en vriendelijk zijn, besluiten we toch nog eens richting Nui te wandelen. Hij kan en wil ons helpen met het regelen van vervoer richting Phuket. De afspraak is dat we tegen 10 uur klaar staan en dan zullen we worden opgepikt door een auto vanaf de Laughing Gecko. Zo gezegd zo gedaan. We pakken alle spulletjes in en  wandelen rustig richting de Laughing Gecko. We moeten nog even wachten, maar al gauw komt er een pick up voor rijden. We worden geholpen met alles in te laden en vertrekken. Tot nu toe lijkt het vervoer prima, al gaan we er wel vanuit dat we nog ergens zullen moeten overstappen op een minder prettig voertuig gezien de prijs en de reiservaring van ons in Thailand ;-). Maar voor nu genieten we van onze ruime plaatsen en de gezellige muziek die de chauffeur heeft opgezet voor ons. Onderweg pikken we nog één andere jongen op en dan rijden we, zoals verwacht naar een soort station in de middle off nowere. Er zitten hier al heel wat mensen te wachten en nadat wij onze tickets hebben afgegeven en een sticker op ons hebben geplakt gekregen, zoeken wij ook een plekje tussen deze mensen massa, die maar groeit en groeit..... Het blijkt dat we nog minstens een uur moeten wachten voor we kunnen vertrekken. Dus de teken spullen worden weer uit de tas gehaald en meisjes gaan weer als echte kunstenaars aan de slag. Intussen hebben we ook een bal gekregen waar ook nog even fijn mee gespeeld kan worden. Het wachten duurt maar en duurt maar, de mensen zijn niet echt behulpzaam dus we zitten er maar in de hoop dat het goed gaat komen. In tussen blijven er maar toeristen komen en vertrekt er nog geen enkel busje.

Eindelijk naar ruim een uur kunnen we dan instappen. Eerst worden alle tassen ingeladen Thomas helpt mee en ik duik zo snel mogelijk met de meisjes het busje in om te zorgen dat we fijne plekjes kunnen bemachtigen. We hebben voor vier betaald dus we kunnen gelukkig redelijk ruim zitten. De tassen worden achterin toren hoog opgestapeld en aangezien de kinderen precies op het bankje voor de tassen zitten lijkt het mij niet echt veilig. Ik stel voor aan de chauffeur dat we het anders aanpakken. Hij reageert wat nors en zegt dat hij voorzichtig rijdt en dat het wel goed komt. Maar hier geloof ik dan weer niet in, als hij maar één noodstop moet maken vliegen de tassen van de stapel en op de meisjes, dit doen we dus niet. Gelukkig zijn de medepassagiers wel behulpzaam en zijn zij ook van mening dat het zo niet veilig is. We tillen dus enkele tassen van de stapel af en zetten deze tussen de zitplaatsen in. Het duurt nog even voor de chauffeur ook instapt en dan eindelijk kunnen we vetrekken.

Olivia en Izabella zijn intussen erg moe geworden. Olivia kruipt bij mij op schoot en valt al gauw in slaap. Izabella heeft nu een bankje voor haar alleen en gaat er lekker bij liggen en valt ook in slaap. Tot zover alles goed...... Maar dan...

Dit is werkelijk onze slechtste rit ooit, het is een ware dodemansrit! De chauffeur die heeft gezegd voorzichtig te rijden, rijdt alles behalve voorzichtig. Hij scheurt over de weg en minstens even vaak naast de weg, om zo anderen in te kunnen halen. Hij vliegt door de bochten, echt dat dit overvolle busjes niet om ver valt mag een godswonder heten. Naast dat alles gaat hij er ook nog eens vanuit dat een tweebaansweg ook door kan gaan voor een driebaansweg en scheurt hij midden over de weg, dwars over de strepen alles en iedereen voorbij. De auto's die we te gemoed rijden knipperen met hun lichten en toeteren! Het is echt verschrikkelijk! Ik ben blij dat de meisjes slapen, maar voel me echt verre van veilig hier in dit busje. Ik begrijp niet dat niemand er iets van zegt, ik zit helemaal achterin maar als het me echt te gek wordt roep ik naar voren dat de chauffeur toch echt niet langzamer moet rijden. Nu beginnen ook anderen er iets van te zeggen, men vraagt of een rijbewijs halen hierin Thailand moeilijk is. De chauffeur lacht wat en vraagt sarcastisch of we bang zijn. Echt het is niet normaal. Uiteindelijk stoppen we ergens voor een korte pauze. Ik stap direct naar de chauffeur toe om met hem te praten, in tussen staat het huilen me nader dan het lachen. Ik loop naar hem toe om te vragen of hij alsjeblieft langzamer wil rijden aangezien het op deze manier verre van veilig is. De man lacht wat naar me en zegt dat ik het niet begrijp en wijst naar zijn horloge. Nogmaals dring ik erop aan dat hij veiliger moet rijden vervolgens loopt hij weg en gaat zitten eten. Ik voel me echt niet gehoord en loop richting een man die hierin het restaurant werkt wie weet kan hij iets doen. Ik doe mijn verhaal en ook hij lacht wat en begint in het Thai te spreken met onze chauffeur. Ze nemen me duidelijk niet serieus. Intussen stromen de tranen over mijn wangen, ik wil hier niet doodgaan jongens en ik wil een veilige rit voor mijn meisjes. Ik loop richting andere bussen die hier staan om te vragen of we mee kunnen, maar niemand verstaat ook maar een woord Engels. Uiteindelijk is er een vrouw die wil helpen en mijn verhaal probeert uit te leggen aan de man van het restaurant in het Thai, maar nog steeds gebeurd er niets. In tussen komen de passagiers van ons busje naar me toe en geven zelf ook aan dat het zo niet kan en één van hen beloofd ook eens te praten met de chauffeur.  De chauffeur is alles behalve voor rede vatbaar en geeft aan dat ik maar met hem moet praten, tja dat heb ik toch geprobeerd! Onder tussen zijn de meisjes wakker geworden en komt Thomas ook de bus uit, het liefst willen we beide niet meer mee met deze bus maar er lijkt bijna geen andere oplossing te zijn. Ook hier staan we in de middle off nowhere. Nu probeert Thomas nog eens met de chauffeur te praten, weer lacht hij wat en geeft commentaar over het feit dat ik met anderen praat en dat ik niet meer met hem mee wil rijden, maar al met al beloofd hij rustiger aan te doen. De  medepassagiers die voorin zitten in de bus beloven hem erop aan te spreken wanneer hij weer zo onverantwoord zal rijden en zo kunnen we niet anders dan toch weer dit busje in stappen......

We besluiten bij de eerste de beste stop in Phuket het busje te verlaten en wanneer dit niet ons plekje is komen we er wel op een andere manier, maar langer dan strikt noodzakelijk willen we niet in dit busje doorbrengen. De chauffeur rijdt iets netter, nog steeds veel te hard en scheurend door de bochten alsof hij minstens een formule 1 coureur is, maar hij blijft in zijn eigen rij vak en rijdt niet meer in de berm. Uiteindelijk hebben we geluk ons plekje is de eerste stop en opgelucht en met barstende hoofdpijn stappen we uit...... We hebben het overleefd! Maar ieder die ooit van Krabi naar Phuket wil reizen, neem geen shuttlebusje. Kies voor een privé taxi of een grotere bus, echt deze shuttlebusjes zijn levensgevaarlijk!

Bij het hotel worden we vriendelijk ontvangen met een karretje worden onze tassen naar de kamer gebracht en als we ons daar hebben geïnstalleerd gaan we eerst even iets eten. Er is een restaurant bij het hotel dus dat is makkelijk. En dan nemen we een welverdiende duik in het zwembad, pffff wat een dag!

Die avond huren we nog een scooter voor de komende dagen, we logeren in de buurt van het vliegveld vlakbij Nai Yang beach, maar om bij het strand en het dorpje te kunnen komen is een scooter wel fijn. S 'avonds gaan we nog even op pad, we rijden een beetje rond en gaan lekker ergens eten om vervolgens vroeg naar bed te gaan, morgen hopen we op een betere dag!

Als we die ochtend opstaan is het al erg warm, we eten op ons eigen terrasje van ons eigen gefabriceerde ontbijtje en starten de dag in het zwembad terwijl Olivia nog even lekker gaat slapen. Die middag gaan we op pad met de scooter eerst ergens eten en dan een beetje rondrijden in de buurt. Er is veel strand maar ook veel zon en het is zo ontzettend warm dat spelen op het strand er echt niet bij is. We besluiten naar een ander dorpje te rijden, aangezien het rijden op de scooter wel erg aangenaam is. We hebben deze keer maar weer één scooter gehuurd met zijn viertjes aangezien het vooral kleine stukjes zijn die we moeten afleggen. Net als de vorige keer zit Izabella voorop, dan Thomas hij rijdt en ik daarachter met Olivia op mijn rug.

We rijden langs mooie verlaten weggetjes, ik ben verwonderd dat deze er nog blijken te zijn op Phuket. We rijden door de bergen, langs mooie groene natuur, langs kleine dorpjes tot we uitkomen bij Nai Thon Beach. Hier maken we even een stop, we lopen langs een marktje en gaan op zoek naar een lekker ijsje. En vervolgens wandelen we even naar het strand, maar het zand staat bijna in brand het is zo heet. Het is echt onvoorstelbaar dat er nog mensen in de volle zon liggen, het kan niet anders dan dat zij ontzettend verbrand thuis komen vanavond!

Na onze stop gaan we weer richting onze scooter, de beste activiteit voor vandaag. We rijden langzaam weer terug naar ons eigen hotel, waar we nog even lekker een duik nemen. S 'avonds eten we een heerlijk broodje aan het strand, nu is het heerlijk aan het strand. Er is een prachtige zonsondergang en de meisjes genieten nog even van het zand en zo gaat er weer een dag voorbij.......

We hebben besloten om woensdag 24 februari richting het waterpark op Phuket te gaan, Splash Jungle. We kunnen er naar toe op onze scooter dus dat is ideaal. Na ons ontbijtje gaat Olivia nog even lekker slapen, zodat ze uitgerust en wel richting het waterpark kan gaan. Als Olivia is uitgeslapen stappen we op de scooter, het is verder rijden dan men gezegd heeft maar het verloopt allemaal prima en we komen veilig en wel aan in het waterparadijs. We starten met een lunch voor we ons omkleden en richting het water lopen. Gelukkig is de zon vandaag niet zo fel als gister en hebben wij ons allemaal ingesmeerd met factor 50 dus we kunnen er wel even tegen. De Splash Jungle is leuk, maar niets in vergelijking met de Waterbom op Bali. Het is hier veel minder netjes, schoon en slechter onderhouden dan in Bali. Waar je prachtige kleedruimten hebt, mooie douches, nette kluisjes en prachtige begroeiing naast het zwembad. Hier allemaal niet, maar dat doet niet af aan de pret. De meisjes genieten volop. Het is jammer dat de vloer in het zwembad erg glad is, waardoor Olivia niet veilig zelf in het water kan rondlopen en we haar steeds moeten vasthouden. Maar voor Olivia kan dit de pret niet drukken. de glijbanen zijn weer volop favoriet en Izabella en Olivia gaan er minstens honderd keer af! Het is heerlijk om ze zo te zien genieten. Uiteindelijk wil Izabella ook nog graag van de hoge glijbanen af en natuurlijk ga ik graag met haar mee. En zo roetsjen we even later van de hoge glijbanen af in onze zwembad het is super leuk. Ook Thomas gaat nog even met Izabella mee van de glijbanen af en dan sluiten we de dag in de Splash Jungle af. Olivia is een beetje boos als ze niet meer in het water mag, het is ook zo leuk! Maar we willen het niet te laten maken dus besluiten rond half vijf toch echt te gaan. We kleden ons aan en gaan weer met de scooter richting ons hotel.

Na onze avonturen in het zwemparadijs eten we nog heerlijk iets in het dorpje aan het strand en dan fijn naar dromenland!

Dan is onze laatste vakantiedag aangebroken, met pijn in ons hart....maar we gaan nog genieten van de dag! We hebben besloten direct na het ontbijt op pad te gaan richting het strand. We gaan naar het Sirinat National park, het is naast Nai Yang en het water blijkt hier prachtig helder te zijn. Dit is het meest heldere water wat we in onze hele vakantie hebben gezien echt prachtig. Het strand is ook fijn en omdat de zon nog niet zo hoog aan de hemel staat is er ook nog voldoende schaduw. En een fijne bijkomstigheid er is bijna niemand op het strand één van de weinige verlaten plekjes in Phuket misschien. We nemen allemaal een duik in het frisse heldere water het is heerlijk. En we genieten op het strand, we bouwen torens, grachten en een burcht. We genieten volop van onze laatste zonnige dag voor de komende periode. Wanneer Olivia erg moe wordt besluiten we ergens te gaan lunchen en vervolgens ons hotel op te zoeken. Olivia gaat even lekker slapen en aangezien ik ook wel een beetje moe ben duik ik ook mijn bedje in. Ook Izabella kan wel een beetje rust gebruiken dus zij mag even in bed een filmpje kijken op de tablet en in tussen nestelt Thomas zich fijn in de stoel op ons terrasje met een boekje. Olivia slaapt een gat in de dag, dus erg veel kunnen we die middag niet meer doen. We besluiten naar het strand te gaan om daar in ons favoriete eettentje een lekker taartje en ijsje te eten als afsluiting van onze geweldige reis met zijn viertjes! We hebben zo genoten, het was zo fijn om al deze weken 24 uur per dag samen te zijn, we hadden deze tijd nooit willen overslaan!

We lopen nog een beetje over het strand en bekijken de mooie zonsondergang waarna we onze laatste avondmaaltijd nuttigen op het strand in Nai Yang. Die avond douchen we allemaal uitgebreid en gaan de meisjes lekker hun fijne bedjes in. Wij hebben nog wat werk te doen, alle spullen moeten weer ingepakt worden en de warme kleren voor thuis kunnen de tas nu echt weer uit want morgen moeten ze weer aan. Morgen sluiten we het dan echt af en gaan we weer een lange reis te gemoed.......