Onze avonturen bij de Chinezen

Zaterdag 30 december vliegen we van Christchurch op het Zuidereiland naar Auckland op het Noordereiland. We vliegen om 10:40 en logeren bijna naast de luchthaven dus echt heel vroeg hoeven we gelukkig niet uit de veren. De wekkertjes staan op half 8 kunnen we rustig alles pakken, ontbijten en dannmet een shuttle busje richting de luchthaven. En zo gebeurd het alles zonder problemen en zo komen we bepakt en bezakt aan op de luchthaven, aangezien dit een binnenlandse vlucht is verloopt alles heel wat sneller qua controles. We zijn dan ook zomaar bij de gate.
Eenmaal in het vliegtuig stijgen we zo'n beetje direct op oli zit bij het raampje en kan dus mooi naar buiten staren ook Izabella kijkt een beetje mee. Ondertussen is Olivia wel erg benieuwd waar de tvtjes zijn en hoe het zit qua eten. We leggen haar uit dat deze keer niets van dat alles aanwezig is aangezien we maar een heel kort stukje hoeven te vliegen. En kort is het na ongeveer een uurtje en een kwartier staan we al op de luchthaven van Auckland. Terwijl de steward zei dat we zouden landen had ik net het gevoel dat we nog maar amper opgestegen waren, ideaal dus!

De bagage verloopt ook vlot en wanneer we alles weer hebben gaan we op zoek naar een taxi, we weten niet precies waar we ons hotel kunnen vinden met het openbaar vervoer dus dat zien we niet zo zitten. In een gewone taxi passen we niet dus het wordt de supershuttle een fijne dienst van een busje met een karretje erachter, maar wel erg duur.... Een hap uit ons budget dus om enkel en alleen bij ons hotel te komen. Maar goed na ongeveer een halfuurtje staan we dan veilig en wel op de plek van bestemming.
Het ziet er alleen geheel anders uit dan we verwachten, we staan gewoon in een woonwijk en in de weide omtrek is er geen hotel te zien...zal dit wel kloppen???? We checken het adres nog eens, ja het staat er toch echt en wij staan op het juiste adres. Aanbellen dan maar? Een chinese vrouw doet open en ontvangt ons hartelijk, dit is hotel family Inn. Nou ja hotel...het is meer een soort airbnb. We worden naar boven verwezen, onze schoenen moeten uit en eenmaal op de eerste etage krijgen we twee kamers toegewezen. De kamers zijn groot, zien er netjes uit en de bedden zijn prima, de keuken van de familie moeten we gebruiken evenals de eetkamer, het toilet en de badkamer. Het is allemaal even wennen maar al gauw zien we de voordelen er van in. Heel wat meer ruimte dan een hotelkamer en de mogelijkheid zelf te koken. Ach we zullen het vast wel uithouden drie nachtjes bij de chinese familie.

Aangezien we geen eten meer hebben, dat paste echt niet meer in de bagage, vragen we waar de supermarkt is. Deze blijkt niet echt heel dichtbij, maar de vrouw des huizes biedt aan ons te brengen. Prima spreken we dat af, wanneer het afgesproken uur nadert en Thomas laat weten dat hij alleen zal mee gaan naar de winkel vraagt ze of wij niet mee hoeven. Nee, Thomas gaat alleen ook prima. Samen vertrekken ze terwijl ik bij de kindjes blijf.
Wanneer Thomas bepakt met boodschappen terug komt verteld hij over de rijkunsten van mevrouw, een paar keer zijn ze dwars de heg ingevlogen. Ha,ha in China krijg je duidelijk je rijbewijs met een pakje boter. Ook parkeerde ze ver van de supermarkt in de uiterste uithoek waar geen auto's stonden anders was het vast niet gelukt. Al met al een gevaar op de weg dus en gelukkig zijn ze heelhuids terug gekomen!

Die middag besluiten we nog even op pad te gaan, het is wel even wennen geen eigen vervoer te hebben zeker als je in een uithoek als deze zit. Het plan is te wandelen naar het strand wat opzich op loop afstand te vinden is. Het is echter erg warm en we wandelen Bruegel op heuvel af best vermoeiend dus. En erg goed voorbereid zijn we dom genoeg ook niet geen water mee, geen eten meengewoon helemaal niets. De kinderen klagen ook, ook haar beentjes zijn weer eens moe en Izabella moppert op de zon die naar haar mening veel te fel is. Ondanks dat het uiteindelijk best een mooie wandeling blijkt te zijn, is het niet erg gezellig dus.
Toch komen we aan op het strand. Een overvol druk strand, we hopen hier wat water te kunnen kopen. En ondanks dat we werkelijk iedereen zien eten en drinken, jeetje wat een boel dikke mensen hier, is er nergens een winkeltje te bekennen. Thomas besluit alleen op pad te gaan aangezien we ook nog helemaal terug moeten wandelen. Wij gaan dus maar zitten in de schaduw op het strand, beetje mensen kijken. De meisjes gaan nog even richting het water en zoeken nog schelpjes, ik zit even lekker uit te liggen terwijl Boaz in de drager heerlijk aan het slapen is. Het duurt nog geruime tijd voor Thomas terug is met een fles water. Pas ergens op het einde bleek een klein kraampje met drinken te zijn.
En dan wandelende terug we komen een kaart tegen van de wandelroutes in het gebied en kijken wat de kortste weg is. Eenmaal onderweg blijkt dat de kaart niet geheel klopte ten opzichte van de werkelijkheid en lopen we uiteindelijk met een behoorlijke omweg terug naar ons logeeradresje.

Zaterdag, oudjaarsdag besluiten we een uitstapje te maken naar Waiheke island, een klein eiland tegenover de kust waar wij logeren. Gelukkig hebben we hier wifi en heeft Thomas kunnen uitzoeken hoe we er kunnen komen. We vertrekken dus vol goed moed en deze keer beter voorbereid met eten en drinken. We moeten eerst een stukje wandelen naar de bus en dan met de bus naar de boot. Echter het is niet geheel duidelijk hoe laat de bus komt. Het is dus een beetje gokken en ,engaan er maar vanuit dat de bus een aansluiting heeft met de ferry naar het eiland.
Gelukkig blijkt dat we goed gevolg hebben de bus brengt ons rap naar de ferry, daar komen we tickets voor de boot en al gauw varen we over de zee. De meisjes vinden het een hele belevenis, we kunnen fijn buiten op het dek zitten en zo mooi kijken naar alle eilandjes hier in de baai en naar de boten die we onderweg nog tegenkomen.
Eenmaal op het eiland gaan we met een klein busje naar het dorp, rijdend over het eiland heb je weinig idee meer dat je hier op een klein eilandje zit. We starten ons eilanddagje met een lekker luchtig van fish en chips. Het smaakt ons allemaal heerlijk! Dan wandelen we natuurlijk naar het strand! Het bos nog een behoorlijk stijl tochtje om er te komen, maar we komen er!
Boaz slaapt intussen weer in de drager , terwijl de meisjes hun badpak aan doen en fijn gaan spelen op het strand. Izabella duikt vol overgave de golven in en zwemt heerlijk in het water. Olivia is wat voorzichtiger ze voelt wat en besluit uiteindelijk in de branding te spelen met het natte zand. Ze voelt met haar handjes, wroetelt met haar voetjes ze geniet op haar eigen manier. En wanneer Izabella zo'n beetje is uitgezwommen besluit Olivia er dan toch nog in te duiken. Ze heeft super veel plezier in haar eentje rennend en springend in het water. En wij staan aan de kant de kindjes te bewonderen terwijl Boaz er allemaal weer heel weinig van mee krijgt.
Als de dametjes beide uitgezwommen zijn mogen ze nog even afspoelen onder de douche en dan klimmen we weer omhoog richting de doorgaande weg. Het zijn leuke wandelpaadjes maar wel behoorlijk stijl. Maar we komen er! Eenmaal boven verdienen we natuurlijk wel een ijsje. Intussen is boaz ook wanneer geworden. ik zoek een fijn bankje in de schaduw om hem te voeden, terwijl Thomas met de meisjes in de lange rij bij de ijskraam gaat staan. Het is een heerlijk fris ijsje dus het was het wachten waard.
Na ons ijsje nog wat boodschapjes doen en dan lopen we door het dorpje langzaam weer terug naar de bus stop. Met het busje weer richting ferry en zonder problemen komen we weer aan in Auckland. We lopen richting bushokje er vanuit gaande dat er ook nu vast een bus terug zal zijn. Maar niets is minder waar. Er komt pas een bus over ruim een uur!!!! Intussen is het al kwart. Oor zes en de bus. Komt pas om zeven uur...wat nu... Lopen is echt te ver in iedergeval voor de kinderen, dat is geen optie dus. Gelukkig is er wel een supermarkt direct naast de bus stop en deze is open. We besluiten dan maar iets lekkers te eten te halen en te picknicken naast de supermarkt om zo het wachten wat te verkorten.
Maar ik moet eerlijk zeggen , zo'n karig oudjaarsdiner heb ik nog niet vaak gehad....broodjes met kaas en water... Maar goed het smaakt en het zorgt er voor dat het wachten minder lang duurt.
met onze buikjes vol worden we dan uiteindelijk door de juiste bus weer in de buurt van ons slaapplekje gebracht.
De dag heeft ons erg vermoeid de kindjes zijn al snel bij thuiskomst in dromenland en ik besluit er ook maar in te gaan een saaie oudjaarsavond maar ik ben moe.... Thomas krijgt de opdracht wanneer hij nog niet slaapt me wakker te maken om 12 uur.
Eenmaal twaalf uur wordt ook Boaz wakker en kan ik uiteindelijk nog niet genieten van het uitzicht op de hoge gebouwen van Auckland waar het vuurwerk wordt afgestoken. Ik zit met Boaz in mijn armen op bed in een donkere kamer wanneer het nieuwe jaar begint. Thomas heeft Izabella ook wakker gemaakt en zij staan samen op het balkon naar het vuurwerk te kijken. Tja, al ?eten al een wat rare oudjaarsavond maar goed het is niet erg.

En dan de eerste dag van het nieuwe jaar, vandaag doen we maar weinig. Gelukkig zijn de chinezen niet thuis wat maakt dat we ons vrijer voelen en ook oplevert dat we het volledige huis kunnen gebruiken. Thomas moet nog wat regelen voor zijn werk, dus hij brengt de tijd voornamelijk op de tablet door. De dames hebben een kamp gebouwd in de slaapkamer en spelen hier heel fijn en ik ontferm me vooral over Boaz. S middags spelen we nog wat spelletjes en dan is de dag weer voorbij en morgen tijd om ons nieuwe huisje op wielen op te halen, fijn dan kunnen we weer op avontuur!