Warrumbungle nationaal park

Op goed geluk rijden we vandaag richting het warrumbungle nationaalpark, hierin het dorp geeft de brandindicatie low aan dus dat moet lukken!! Het is alvast een leuke weg die door het nationaal park gaat, het park is zeer droog maar niet verwoest door branden. We stoppen bij een punt waar we een wandeling kunnen maken tot een uizichtpunt. Geen bordjes dat je er niet in mag, gelukkig maar! We wandelen omhoog en tijdens de wandeling komen we heel wat hagedissen tegen, leuk om te zien. Het houdt de moet bij Olivia en Boaz er in ieder geval in om zelf te wandelen, zullen we er nog eentje zien…. Ook liggen er heel wat kangoeroe keuteltjes op de weg, dus wie weet zien we die ook nog…. Zodra er een hagedis recht op Boaz afloopt raakt hij in paniek, vanaf nu is zelf lopen er niet meer bij. Dus mama is weer het bokje en mag kleine man dragen…

Het uizichtpunt is prachtig, we zien mooie rotspartijen en bossen, fijn om toch een beetje van de natuur hier te kunnen genieten, want heel eerlijk dat missen we deze reis wel. We doen graag eens een wandeling in de natuur, gaan graag op avontuur echter dat lukt tot nu toe niet zo goed vanwege zaken die niet bereikbaar zijn voor ons of het feit dat het afgesloten is. Zo´n dag als deze doet goed, we stoppen op verschillende plekken langs de weg, gaan regelmatig uit de auto om rond te kijken, Izabella en Thomas proberen nog een berg te bedwingen. Al met al eindelijk het natuuravontuur waar we naar verlangd hebben.

We rijden uiteindelijk naar het informatiepunt middenin het park, het is er heerlijk verfrissend koel, we laten ons er adviseren betreffende wandelingen en ragen hoe het zit qua kamperen. De kindjes spreken nog een deel van hun centjes aan door nog wat leuks te kopen voor zichzelf en dan rijden we richting camping.

De weg er naar toe is geweldig, vooral omdat er overal om ons heen kangoeroes zitten. Ook zien we nog een goanna, een super grote hagedis die op een zeer grappige manier de weg oversteekt. We rijden uiteindelijk stapvoets richting camping gewoon omdat het zo ontzettend leuk is! De kindjes kijken ook hun ogen uit, een kangoeroe mama, nog eentje, hier ook heb je het gezien?!

De camping is heel fijn, middenin het natuurpark maar toch goed bereikbaar met de camper ideaal! We maken een verlate lunch terwijl de kids fijn spelen met hun nieuw gekochte diertjes. De kangoeroes zijn hier ook in groten getale aanwezig, liggen onder de picknickbanken, schuilen voor de zon onder de afdakjes bij het toilet etc.

Plots slaat het weer volledig om, van warm en zonnig wordt het donker en stort de regen keihard naar beneden. We zitten allemaal rustig naar buiten te kijken terwijl de complete camping veranderd in een rivier. De kangoeroes zijn duidelijk blij en huppelen in het rond. Als de regen wat minder hard wordt besluiten de kids dat ze graag naar buiten willen. Izabella is de eerste in haar onderbroek en op sandalen rent ze door de regen en de enorme plassen. Olivia trekt haar zwemkleding aan en ook Boaz is reuze enthousiast! De rivier die we net moesten oversteken en niet meer dan een droge Creek was, waar enkele kangoeroes in lagen te slapen, is nu een ware waterval geworden. Echt zo bijzonder na een fikse bui! We hebben uiteindelijk allemaal veel plezier in de regen en de riviertjes die overal zijn ontstaan.

Zodra de zon terugkomt, is van het water al snel niet veel meer over. We besluiten nog even erop uit te gaan. We gaan met elkaar voorin de camper en rijden stapvoets door het park. Het lijkt wel een ware kangoeroe safari, we hopen ook nog andere dieren te spotten maar het blijft bij de kangoeroes, ook helemaal prima.

Na het avondeten doen we nog een korte wandeling en dan lekker allemaal slapen, het was een drukke dag.

De volgende ochtend rijden we verder door het park Izabella wil nog heel graag een wandeling doen, ondanks de temperaturen. Olivia heeft totaal geen zin. Dus we besluiten te splitsen. Thomas en Olivia blijven in de camper terwijl, Izabella, Boaz en ik een wandeling gaan maken. Uiteindelijk wordt het een zeer korte wandeling, dit gedeelte van het park is enorm troosteloos. De bomen zijn kaal, half afgebrand de rivier volkomen droog, het gras is zelfs verdord en grijs en de zon brand fel op onze hoofden. Het wordt een kort uitstapje. Gauw weer richting de camper. Vanuit de camper is het voor vandaag ook wel even prima.

Onderweg net op de rand van het nationaal park is een Emu farm te bezoeken, dus daar stappen we nog even uit de auto. Het is intussen enorm warm zo rond de 42 graden. We worden hier vriendelijk ontvangen en de boerin verteld graag het een en ander over haar Emoes, we mogen papa en zijn kuikens bewonderen, even aaien en wat gras geven. Het feit dat we deze dieren niet in het wild zijn tegengekomen is geen wonder. Daar waar de kangoeroes graag de kanten van de weg opzoeken, gaan de emoes juist eerder het diepe bos in, ze leven van pitten en zaden en zijn eigenlijk niet te spotten door mensen in het wild ondanks dat er velen leven hier in Australië.

Na ons bezoekje aan de Emu farm rijden we door naar Dubbo. Ook nu slaat het weer plots enorm om, van 42 graden is het in now time 21 graden. De regen komt weer met bakken uit de hemel, het onweert er flink op los en we zien weer wervelwinden vol rood zand. Het is indrukwekkend om te zien.

In Dubbo regelen we wat huis, tuin en keuken dingen de was, de boodschappen… zodat we er weer even tegen aan kunnen. Dan rijden we door naar de camping voor deze nacht in het Terramungamine reserve. Een fijn plekje aan een rivier met deze keer wel water! Het is voor het eerst echt een drukke camping er zijn zeker een stuk of vijf zes anderen overigens allemaal locals waar die andere toeristen toch zijn, we hebben werkelijk geen idee…