Great Alpine road

En daar gaan we dan nu echt wel de hoogte in… we doen een kleine tussenstop bij een Berry farm speciaal voor Olivia, ons fruitmonstertje. We kopen een bak vol black berries en dan gaan we richting de bergen!

Eerlijk is eerlijk het is een geweldige route! De uitzichten zijn magisch, de weggetjes slingeren met scherpe haarspelbochten stijl omhoog… en stiekem vind ik het ook een beetje spannend… De afgrond is enorm stijl, er is geen vangrail en de witte streep is direct het einde van de weg en het begin van de afgrond… Met kromme tenen zit ik dus naast Thomas, welke gelukkig totaal niet zenuwachtig wordt van deze wegen hij vindt het puur genieten!

We rijden maar omhoog en omhoog er lijkt geen einde aan het stijgen te komen, uiteindelijk komen we uit op ruim 1800 meter hoogte! Hier is het luxe skioord van de Australiërs te vinden, Mount Hotham. Nu is er vooral weinig te doen, er is een skilift welke stil staat er zijn heel wat mooie huisjes en appartementen welke leeg staan en een openbaar toilet die we dankbaar gebruiken. Na een korte wandeling hier rijden we een kilometer verder hier is een cafeetje te vinden welke altijd open is. Helemaal fijn want wij lusten intussen wel wat!

Het is een super fijne stopplek, er is een grote hoek vol speelgoed van blokken, tot boeken, kleurpotloden, tekenboeken, tot een barbiehuis, poppen en autootjes, maar het leukst van al vind ons drietal de biljarttafel! We eten hier heerlijk patatjes, broodjes, burgers en genieten van het mooie uitzicht en de frisse wind. Want fris is het hier zeker een lange broek en een vestje is niet overbodig!   Na deze fijne relaxte stop nog een stukje verder…

In het volgende dorpje, dat er werkelijk prachtig uit ziet maar nu ook volledig stil is, Dinner Plain dumpen we ons vuil water, legen we het toilet en vullen e het water bij, zo we kunnen er weer tegenaan!

Dan richting Omeo, de stop voor deze nacht!

Omeo is een klein maar gezellig stadje in de Alpen, we vinden er een leuke camping met speeltuin en zwemmogelijkheden in de rivier ideaal! Het zwemmen is door de frissere tempraturen niet zo intrek maar de kindjes genieten wel van het spelen in de speeltuin.

In het centrum van het dorpje zo´n 200 meter lopen kunnen we wifi ontvangen en die avond als het drietal slaapt besluiten we daar even heen te lopen. Een beetje contact zoeken met het thuisfront blijft natuurlijk belangrijk. Echter we krijgen ook direct het slechtste nieuws van deze vakantie te verwerken…. Onze terugvlucht blijkt geannuleerd!! In China heerst het Coronavirus en alle vluchten van en naar China zijn geannuleerd, laten wij nu net met China Air vliegen en via Beijing naar huis gaan… Het si echt shit dit te moeten lezen, we zoeken contact met de verzekering, met het thuisfront en China air. Echter voorlopig lijkt het erop dat de enige oplossing is zelf een enkele reis naar huis te boeken!

Met een wrang gevoel vallen we in een onrustige slaap… bah wat een rot nieuws!

Die ochtend blijken er Nederlanders op de camping te staan, zo leuk eens taal/ landgenootjes te ontmoeten. Ze reizen met twee kinderen ook met een camper gedurende dezelfde periode als wij door Australië en reizen juist de andere kant op. Het is leuk om eens met anderen te praten hun ervaringen te horen van het reizen door Australië.

Die dag is de vervelendste tot nu toe… we parkeren de camper in het dorp bij een speeltuin. De kindjes mogen zich even volledig zelf vermaken, wij gaan op zoek naar vliegtickets. Het internet werkt wat wisselend… maar het lukt uiteindelijk iets te vinden wat betaalbaar blijkt en niet via welk Aziatisch land dan ook vliegt. Intussen belt Thomas nog eens naar China Air welke ons laat weten dat ze de vluchten tot 29 februari geannuleerd hebben op zijn vroegst kunnen we 1 maart vliegen richting huis, dan boeken ze onze tickets kosteloos om.

Doe of niet doen? Wat zijn de voors en tegens van beide scenario’s… Het beste gevoel heb ik bij zelf nieuwe tickets te boeken. Ik geloof er niet in dat vanaf 1 maart alles onder controle is en wat nou als we dan nog niet mee kunnen? Of op een of andere manier Europa niet in mogen of in quarantaine moeten… nee laten we maar boeken.

We eten eerst een broodje denken er nog eens over na, praten er samen over en hebben onze beslissing genomen. We boeken… maar dan blijkt dat dit alleen via een credit card kan en wat wil het geval die gebruiken we hier bijna met alles. Het is hier de normaalste zaak van de wereld en de gebruikelijke manier zaken te betalen. Ons credit is dus niet toereikend… shit en nu….

Onze complete dag besteed aan dit vervelende nieuws en nu hebben we nog niets!!

Na dit gedoe stappen we in de camper en rijden we een stukje verder over de great Alpine road richting de kust.