De wandeling naar de bijzondere Kauiri bomen

Wanneer we wakker worden is het droog!!!! Dat doet toch gelijk wonderen, ik weet wel in mijn werk pleit ik voor slecht weer bestaat niet alleen slechte kleding 😉 maarstiekem wil ik op reis toch echt wel het zonnetje zien! En overigens die goede kleding hebben we niet mee...we hebben van alles mee maar geen regenpakken en met een baby in de regen op de camping is echt niet ideaal.

Al met al vandaag begint de dag dus droog!
Om toch nog iets van de camping en de mooie omgeving te kunnen zien wandelen we samen naar de rivier, Izabella en Olivia zijn hier de avond er voor al met Thomas geweest tijdens de regen. Het water is nu zeker een halve meter lager en de stroom minder sterk bijzonder die natuur! We aanschouwen het waterspel en lopen even richting het bos we wandelen er even kort in, de wandeling die normaal te doen zounzijn vanaf de camping is nu afgezet er staan bordjes met verboden te wandelen beetje jammer maar helaas!
Olivia heeft nog wel zin om mee te doen met de circus artiesten deze zijn intussen buiten op het terrein aan het oefenen met ringen etc. Er zijn workshops en allerlei verschillende artiesten die elkaar kunstjes leren en samenwerken, maar dat is niet echt voor ons bedoeld geloof ik. We kijken er eventjes na en gaan dan op pad. We rijden een stuk terug het woud in om de wandeling te kunnen doen om die bijzondere Kauiri bomen te kunnen bewonderen. We moeten hiervoor tien kilometer terug rijden het woud in over de slingerende weggetjes het is prachtig en gelukkig niet meer zo nat zodat het rijden toch iets prettiger is.

En dan zijn we er! Het is super druk maar gelukkig vinden we nog een plekje en kunnen we op'pad. Geen idee hoe ver de wandeling is maar we bereiden ons goed voor met eten en drinken en dan op pad! Het begint intussen weer wat te druppelen maar ach dat kunnen we hebben. Er zijn vele voorzorgsmaatregelen voor we het woud in mogen de schoenen moeten afgebeeld worden en gesprayd met speciaal spul alles voor de zorg van de bomen. We wandelen over mooie houten bruggetjes en een minuut of twee later zien we de eerste boom, wauw wat een reus!!! We kunnen er niet echt dichtbij maar hem wel goed zien. We lopen nog iets verder en dan blijkt dat het kleine uitkijkpunt de einde van de wandeling.... Nou dat was het dan een wandeling van nauwelijks vijf minuten ben 1 boom! Het was dan wel een mooie en bijzondere boom, maar een niet zeggende wandeling dat is wel erg jammer... Dus iets wat teleurgesteld lopen we terug naar de camper nu die tien kilometer weer terug, want we moeten de andere kant op tja hadden we dus best gister kunnen doen ondanks de regen.
Onderweg komen we ook werkelijk nergens mogelijkheden tegen te wandelen blijkbaar is alles hier beschermd en afgezet, jammer.

We gaan dus maar op pad..... In de hoop iets anders leuks in de omgeving te kunnen doen.
Echter dat blijkt niet zo makkelijk er is niet erg veel te zien of te doen hier in de wijde omtrek, uiteindelijk vinden we een museum van de kauiri bomen echter bij nader inzien is dit niet echt geschikt voor kinderen zo blijkt. We vragen dus maar of er iets anders in de buurt te doen is al is het maar een speeltuintje en die blijkt er gelukkig te zijn in een minuut of vijf rijden, nou daar maar op af dan.
We vinden bij een schooltje in Paprua een leuke speeltuin voor de kinderen. We parkeren hier even en gaan er even weer uit er zijn veel leuke klim en klauteren toestellen en een fijn grasveldje voor Boaz zo'maken we er toch nog een leuke dag van! Er is zelfs een kleine gratis zwembad echter deze blijkt, tot grote teleurstelling, alleen vrij toegankelijk voor de kinderen van de school het is afgesloten met een hek jammer.
Onze ongeluksvogel oli heeft ook weer pech, ze is het fijn in de zandbak aan het spelen in de waterplassen die er nog liggen als ze er krijsend uit komt au, au, wat blijkt een bijensteek! Oh arme meid dat doet zo mijn....ik verwijder de angel en zuig het uit haar voetjes gelijk dik en warm oei wat een pijn.
We besluiten de speeltuin maar te verlaten en een lekker ijsje te gaan halen bij het kleine supermarktje....zo dat helpt voor de schrik!

En dan op pad naar de camping!
In de wijde omtrek is er maar een camping te vinden ergens aan de kant Vannes weg bij een boerderij dat wordt dus onze bestemming voor de nacht. We rijden er volle goede moed naar toe eenmaal in de buurt niets te zien, keren nog eens kijken, eens parkeren en nog eens terug...hmm hoe kan dat nu? Er is echt niets te zien wat ook maar lijkt op een camping. Ik probeer bij een van de huizen te vragen echter niemand thuis... En nu???!
Er zit niets anders op dan nog een stuk verder rijden, ergens in een klein dorpje een klein uurtje verder rijden bij Parakai vinden we dan toch nog een camping gelukkig maar. Het is een dure camping, maar gelukkig is er nog plaats en dat is het belangrijkste..... Zo komen we laat in de avond pas aan na een lange dag in onze camper we hebben het allemaal wel een beetje gehad.
Ook Boaz, we hebben intussen in Helensvile onderweg naar Parakai gegeten en alles loopt anders hij heeft duidelijk zijn ritme nodig want slapen lukt nu echt niet, hij is te moe geworden.... Uiteindelijk om elf uur is hij dan eindelijk in ruste dicht tegen mij aan innhet grote bed. Thomas maakt een bedje van de andere tafel en bank waar normaal de reiswieg van Boaz staat en zo kunnen we dan toch na een lange dag lekker slapen.... Morgen hopenlijk weer wat meer geluk.