Wingham de zee en de vleermuizen

Wanneer we die ochtend wakker worden, worden we begroet door een hele groep kangoeroes voor onze camper het zijn er zeker een stuk of tien! Het blijft toch bijzonder om op die manier wakker te worden. De kindjes kijken eerst vol verwondering door de gordijntjes naar buiten en al gauw besluiten we naar buiten te gaan en heel voorzichtig een klein beetje dichterbij te komen, eigenlijk laten ze dat ook nog best toe ook. Super leuk om je dagje zo te mogen beginnen!!

Vandaag hebben we opnieuw plannen na ons troosteloze dagje nu weer een beetje actie, na ons ontbijt gaan we op pad richting nationaal park Myall Lakes. Onderweg is het alvast prachtig, echter alle ingangen van het park zijn afgesloten vanwege brandgevaar en bescherming van het nationaal park. In ons boek, die we gelukkig nu wel hebben, staat dat het de moeite is richting Seal Rocks te rijden en dat besluiten we te doen. Eenmaal daar stappen we uit en genieten we eerst van een ^prachtig uitzicht vanop de rotsen naar beneden. De zee is hier werkelijk wonderschoon, azuur blauw en het zand helder en licht van kleur het is al genieten om zo naar beneden te kijken. Bij Seal Rocks is een kleine wandeling richting het Sugarloaf Point Lighthouse. Vol goede moed gaan we op pad. Boaz in de drager en de meisjes met goede moed, zo gaan we samen omhoog, benieuwd wat er komen gaat. Eenmaal aangekomen bij het punt waar het park start en we richting het uitkijkpunt kunnen komen, blijkt ook deze gesloten. Iets wat teleurgesteld lopen we dus terug naar beneden. Ik had me er echt op verheugd…

Maar goed geen getreur dan lekker zwemmen. We rijden een stukje verder en besluiten bij Elizabeth Beach eruit te gaan om een fijn zwemplekje op te zoeken. Eerst nog een kleine lunch in de camper, zwemkleding aan, iedereen flink insmeren en gaan!! Ook hier treffen we een heerlijk zee aan met lekker zacht glanzend zand. De golven zijn weer perfect voor onze bodyboard dus de kindjes genieten met volle teugen. Om de beurt op het bodyboard, Izabella is al werkelijk volleerd en ondanks dat Olivia nog niet kan zwemmen, lukt het haar ook best aardig. Boaz heeft het niet zo op de golven, ergens is hij dol enthousiast over het grote water, maar als de golven naar hem toe komen schrikt hij keer op keer. Hij houdt het dus liever bij spelen met zand. De gekochte zandspulletjes doen goed dienst. Thomas probeert deze keer het bodyboard ook eens uit en zoeft over de golven. Al met al weer een fijne gezellige middag met elkaar.

We rijden aan het einde van de dag via Taree, waar we grote boodschappen inslaan, naar Wingham waar onze camping is. We hebben gelezen dat er hier enorm veel grote vleermuizen zijn die bij zonsondergang uitvliegen en zijn vast benieuwd wat we aan treffen. We worden in ieder geval vriendelijk ontvangen door een oud mannetje met een mapje vol folders. Hij verteld over de vleermuizen en de site seeings in de omgeving. Vanaf de camping kunnen we een korte wandeling doen langs de plekken waar de vleermuizen hangen te slapen. We lopen deze wandeling en zijn allemaal erg onder de indruk van wat we zien. Er hangen werkelijk waar honderden, zo niet duizenden vleermuizen hier in de bomen en geen kleintje, nee behoorlijk grote! We kijken vol verbazing in het rond in de ene boom hangen er nog meer dan in de nadere. Ook Boaz roept dol enthousiast; “ Vleermuis, vleermuis…” Die avond hebben we ook direct de kans ze te zien uit vliegen, een prachtig gezicht.

De volgende ochtend worden we tijdens het ontbijt alweer begroet door het andere wildlife hier, de boskalkoen. Olivia vind deze beestjes heel leuk, aangezien ze heel dichtbij komen en graag een broodkorstje pikken. Olivia neemt haar restjes brood en voert de boskalkoen met plezier. En zo leren we elke dag nieuwe beetjes kennen.

Vandaag staat vooral in het teken van het doen van de was en de camper legen en vullen met vers water. Op een andere camping is een dumpstation en schijnt ook een laundry service te zijn. Terwijl Thomas de camper regelt ga ik op zoek voor de was. Op deze overigens zeer troosteloze plek. Het is hier echt werkelijk kurkdroog er staan een aantal verschoten caravans en er is weinig leven te bekennen. Uiteindelijk vind ik ergens in een oud houten gebouw enkele dames in een keuken. De dames zijn zeer behulpzaam en een van deze oudere dames neemt me mee op sleeptouw en helpt me zoeken, want eigenlijk weet ze het niet zo goed.

Uiteindelijke blijken er twee wasmachines en een droger in het hokje bij het dumpstation te staan, voor vier dollar kunnen we hier de was doen! Goed geregeld, twee machines vullen, munten erin en wassen maar… echter dat lijkt simpelere dan het is. De ene machine doet zijn werk de andere stopt er naar vijf minuten mee. Dus ik weer op zoek naar hulp… Een één of andere oude kerel wordt opgetrommeld en moet ons maar helpen. Lui als hij is pakt hij zijn auto om naar de wasmachines te rijden en echt dat is een kippeneindje, het is ten slotte een camping. Maar ok dan als hij ons kan helpen. Hij kijkt er eens na terwijl hij een sjekkie draait en komt tot de conclusie dat er geen water in zit. Hij neemt verder weinig moeite zijn best te doen de kraan te openen ofzo en zegt dat ik maar met wachten tot de andere machine klaar is. Dan gaat hij leunend tegen zijn auto staan en begint een praatje met Thomas. Tja, daar heb je wat aan…. Dus wachten is de remedie… De ene was klaar en hup in de droger de andere was overhevelen weer vier dollar erin en aan. Mar nee he vijf minuten later weer een foutmelding! Intussen heb ik het echt wel gehad. De schone was die nu halfdroog is haal ik uit de droger en hang ik op de waslijnen. De andere was prop ik terug in de zak en samen rijden ze naar Tarree hopende op een betere laundry service! Gelukkig weten we die te vinden een ware verademing hier mooie nieuwe wasmachines die razendsnel de was doen, grote drogers. Hèhè het komt goed maar weer wachten…. Thomas rijdt een rondje met de kinds terwijl ik bij de was blijf. Naast de laundy service is een bakkertje hier besluiten we even later voor de lunch lekkere broodjes te kopen mmmm, het is bijna België net zulke lekkere boterkoeken en stokbrood. We smullen met zijn allen van de lunch en dan met frisse schone was terug naar Wingham, maar wat nu?

We wilden eigenlijk nog graag naar de waterval echter volgens de gps is dat nog twee uur rijden, het is intussen na drieën dus niet echt een goed idee en overigens weten we niet eens zeker of dit nationaal park wel bereikbaar is. We besluiten in een klein dorpsmuseum eens te vragen naar informatie. De dame hier is enorm behulpzaam en raadt het ons af te gaan, ze weet niet of het gesloten is maar de kans is groot. Enkele weken geleden stonden de inwoners van dit dorp op het punt te evacueren voor de branden. Alle inwoners liepen met maskers dus het lijkt een weinig goed idee hier nu de bossen in te gaan. We bedanken de dame voor haar advies en gaan weer op pad. Ik heb een bord van een hotel gezien waarop stond, pool. Ik besluit te vragen of we tegen betaling hier gebruik van mogen maken, echter dit blijkt niet te kunnen vanwege waterbesparing hier in de omgeving zijn alle zwembaden gesloten en mag er nauwelijks water gebruikt worden. Het dorpszwembad is wel open en blijkt om de hoek te zijn dus daar gaan we op af.

En zo sluiten we de dag af met een frisse duik in het zwembad. Op ons na zijn er nog drie andere mensen dus we hebben bijna een privé zwembad. Izabella doet haar uiterste best om Olivia zwemlessen te geven, wat beide meisjes overigens aardig af gaat. Boaz vind het ook prachtig en duikt zonder problemen het koude water in, hij stapt vrolijk in het rond en doet op zijn eigen manier pogingen te zwemmen. Thomas en Izabella doen ook nog een wedstrijd die Izabella met vlag en wimpel wint. En wanneer ik besluit me om te kleden komen Boaz en Olivia bibberend bij me ze zijn koud en willen niet meer zwammen. Er is een warme douch dus ik zet ze hier lekker onder, besluit zelf ook een douche te nemen en kom verder het zwembad dus niet in.

Die avond slapen we weer op dezelfde camping, heel moedig gaan Izabella en Olivia samen op pad naar de vleermuizen. Echt gerust ben ik er niet op maar we vertrouwen erop dat ze dit kunnen en zo blijkt ze lopen de hele wandeling met zijn tweetjes en komen even later vrolijk richting de camper gestapt! We laten de kids vandaag niet op tot de vleermuizen uit vliegen een keertje wat vroeger in bed kan geen kwaad, er wordt hier sowieso al minder geslapen….