Mallacoota richting Merimbula

Mallacoota schijnt neen mooi toeristisch plekje in een natuurgebied aan de zee te zijn, dat klinkt goed, dus die middag gaan we op pad. In de boeken zijn de verhalen veelbelovend. Echter onderweg naar Mallacoota niets dan afgebrande bossen, in de verste verte is er geen groen bos meer te zien echt alles, maar dan ook alles is afgebrand. Ik stelde me in eerste instantie na bosbranden een volledige vlakte voor, echter dat is niet het geval. Eigenlijk staan alle bomen gewoon nog rechtop echter de grond is kaal en zwart evenals alle boomstammen en de blaadjes als die er nog hangen door en droog. Het is hoe dan ook wat spookachtig.

De trip er naar toe beloofd dan ook niet veel goeds voor waar we terecht gaan komen.. bosbranden zijn er hier niet meer dat weten we, de wegen zijn open dat betekend veilig.

Het dorpje Mallacoota is verre van bespaard gebleven van de bosbranden, we zien vele huizen die afgebrand zijn. Evenals een camping met uitgebrande caravans het ziet er echt wel luguber en heel heftig uit. De dorpskern staat echter nog overeind alsof er niets gebeurd is, echter het is hier wel erg uitgestorven.

We vinden een leuke speeltuin op een immens grote camping die buiten enkele caravans en auto´s compleet leeg is. De camping is minstens zo groot als het dorpje echt mega. Het blijkt dat hier op oudejaarsavond alle mensen, de inwoners en de vele toeristen zijn geëvacueerd met boten daar er maar een weg naar het plaatsje loopt en deze volledig afgezet was vanwege de heftige branden hier. De camping is dicht aangezien er nog eigendommen staan die niet afgehaald zijn door de mensen. Wanneer we met iemand hierover spreken schijnt het een complete chaos geweest te zijn. Onvoorstelbaar heftig dit.

Intussen genieten de kindjes van het rijk alleen in deze speeltuin, er liggen grote plassen en daar wordt weer flink gebruik van gemaakt! Ook is er een hele grote groep kangoeroes die intussen de camping heeft overgenomen.

Die avond gaan we gezellig uiteten in een super leuke family bistro, we smullen allemaal van het heerlijke eten! We besluiten op goed geluk toch een plaatsje te zoeken op de grote camping die gesloten is. Er zijn meerdere die het doen, we zullen zien wat het brengt.

Niet veel goeds dus….wanneer net iedereen in bedje ligt (de kindjes) komt de manager van de camping langs, we moeten weg. Shit! Gelukkig is er nog een camping in het dorp, hier worden we ondanks het inmiddels late uur vriendelijk en gastvrij ontvangen, we zijn welkom om een plaatsje uit te kiezen!

De ochtend in Mallacoota brengen we voornamelijk door op de camping. Er is een grote gemeenschappelijke keuken en er is wifi daar maken we dankbaar gebruik van. Izabella kan nu eens aan haar project voor school werken over Australië. Ze geniet ervan en het project telt intussen al 13 pagina´s, maar er is nog veel meer te vertellen!! Met de kleintjes doe ik intussen spelletjes terwijl Thomas rustig buiten bij de camper zit. Gewoon een ochtendje campinglife…

Aan het begin van de middag rijden we nog even naar een strandje net buiten het dorp. Een leuk plekje waar een meer en de zee samen komen en juist in het midden een strandje ligt. We picknicken hier te midden van de meeuwen, wat ik eerlijk gezegd niet zo aangenaam vind. Dan lopen we richting strand. Het ligt hier vol met verbrande bladeren en as, ook de complete omgeving hier is verbrand het is een triest gezicht. Toch genieten de kinderen van het zand en het water, tja er is niets leuker dan dat! Olivia waagt haar in de golven van de zee. Ook Izabella springt wat over de golven. Boaz houdt het op het bouwen van zandkastelen en zandkoekjes. Even later komen ook de meisjes op het strand, er wordt een kasteel gebouwd. Olivia is de prinses en Boaz de Prins, Izabella is de bouwer en ontwerper van het kasteel. Ze hebben weer veel plezier.

Als het bouwwerk af is lopen we naar de overkant, aangezien Boaz ook graag even wil zwemmen. Daar is het meer en zijn er geen golven. Boaz en Olivia duiken er nog even fijn in.

Na water en zand pret rijden we aan het einde van de dag richting Merimbula, onze stop voor de volgende nacht.