We zijn al op de helft

Pfff, zo´n vliegreis maakt me altijd heel moe, ergens vind ik dat vliegen echt niet fijn. Ik krijg vaak last van hoofd pijn door de lucht, kan nauwelijks slapen en het duurt net te lang. Maar ok, als je wat wilt…

Daar zijn we dan onze eerste stappen in China, we hebben hier een lange wachttijd overigens heel bewust zodat we een beetje kunnen bijslapen in een lekker bedje. Even echt kunnen strekken en fijn kunnen douchen.

Het is wat gedoe om alles te vinden, maar na weer een tijd wachten hebben we dan toch alles mooi geregeld en rijden we in een busje richting hotel. Hier is het midden op de dag, wij trekken ons er niets van aan en doen net of het nacht is. Gelukkig hebben we wat te eten meegenomen, wat cup a soep, crackers en wafeltjes. Zo vullen we onze buikjes en gaan we lekker slapen. Weer hebben we twee kamers. Thomas slaapt samen met de meisjes en ik met Boaz. Er is geen klein bedje voor Boaz dus meneertje slaapt alleen in een heel groot eenpersoonsbed. Dat gaat super goed, hij gaat lekker liggen en valt direct als een roosje in slaap. We spreken af om negen uur de weker te zetten om vervolgens om tien uur met het busje richting de luchthaven te kunnen gaan.

Ik nestel mij ook heerlijk in dit fijne bedje en ben al snel vertrokken zzzz…..Jammer genoeg duurt dit heerlijk slaapje minder lang dan gepland, Boaz dient zich al om zes uur aan en denkt dat het toch echt wel tijd is om op te staan. Ik probeer alles uit de kast te halen om zelf nog wat te kunnen rusten. Kom maar bij me liggen jongen, filmpje kijken jongen, even met je duplo spelen dan….Maar echt slapen doe ik niet meer. We besluiten even later eens te kijken bij Thomas en de zusjes. Ook hier blijkt Olivia la wakker te zijn, terwijl Izabella nog heerlijk ligt te slapen. Ik neem Olivia mee en probeer voor wat entertainment en eten en drinken te zorgen terwijl ik zelf nog wat probeer te rusten. Een weinig ideale combinatie, maar goed het is niet anders. Ondertussen ben ik wel wat jaloers op Thomas en Izabella in de andere kamer die heerlijk liggen te slapen.

Uiteindelijk is het negen uur, iedereen (behalve Izabella die nog altijd slaapt) neemt een heerlijk warme douche dan maken we Izabella wakker en gaan we weer op pad. Vlucht nummer twee dient zich aan!

Zo tijdens al dat reizen en vooral het wachten vraag je, je wel eens af waarom doen we dit?? Maar goed we doen het en gaan er vanuit dat we die reis snel weer vergeten zullen zijn.

Nu gelukkig geen vertraging en rond twee uur in de nacht stijgen we weer op. Toevalligerwijs is het hetzelfde vliegtuig en zitten we nu samen op de rij waar eerder Thomas en Izabella zaten, Thomas zit nu naast ons met het gangpad ertussen. Voor ons zitten nogal irritante mensen al zeg ik het zelf. Mensen met veel onrust en ontevredenheid om de haverklap roepen ze een van de stewardessen. Ze hebben twee kinderen mee een baby en een klein jongetje van een jaar of vier. Ook deze twee knulletjes zijn nogal onrustig baby huilt veel en kleine jongen staat en springt op de stoelen… Tja hopen dat dit nog verbeterd. Ik moet zeggen ons drietal gedraagt zich voorlopig voorbeeldig! En lang leve de vliegtuigtv´tjes.

Boaz is intussen zo moe dat hij zijn oogjes niet meer open kan houden en voor het opstijgen al in slaap is gevallen op mijn schoot. Deze vlucht staat ook grotendeels in het teken van slapende kindjes, gelukkig maar dan voelt het voor hen alvast alsof de reis wat sneller zal verlopen. Ik kijk nog een film wauw de eerste in het vliegtuig en besluit dan ook te proberen te slapen…. En zo komen we veilig en wel een uur of elf later aan in Sydney.