Coiba, een ongerept stukje natuur

Vandaag gaan we een hele dag op pad naar Coiba een eiland die hier ruim een uur varen uit de kust ligt. Het is een heel bijzonder eiland en valt onder het rijtje waarin de Galapagos eilanden van Ecuador ook onder vallen. Een eiland die volledig geïsoleerd ligt in de oceaan, waar bijzondere planten en dieren voorkomen die nergens anders ter wereld voorkomen ook niet op het Panamese vaste land.

Het kleine vissers plaatsje Santa Catalina waar wij logeren is de plek waar je een tour kunt doen om naar Coiba te gaan. Nu we hier zijn gaan we natuurlijk dit avontuur aan! We staan op tijd op, want om 8 uur worden we opgehaald. Na een dagje strand van gisteren is iedereen nog wat moe dus dat opstaan is niet voor iedereen even gemakkelijk ; -) toch staan we om acht uur bepakt en bezakt klaar om te vertrekken. Helaas gelden hier Panamese uren en ergens zeet je dus al van te voren dat je zult moeten wachten en zo blijkt. Uiteindelijk is het kwart over acht wanneer we worden opgehaald. We worden naar het dorpje gebracht waar de gids ons al opwacht met nog enkele mensen, we passen hier de flippers en de snorkelbrillen want we gaan snorkelen. 

Vervolgens is het tijd voor de boot. Samen met een Roemeens gezin delen we de boot, helemaal prima we hebben voldoende plek en scheuren tot plezier van de kinderen over het water. Vooral Boaz is erg onder de indruk van deze raceboot. Echter een uur en een kwartier is best lang, want meer dan stil zitten kun je niet. Boaz dommelt dus zo nu en dan weg en ligt lekker tegen mij  aan. 

Na al een fikse tocht stoppen we op open zee... dolfijnen! Wauw zo mooi. Een groepjes dolfijnen zwemt rond onze boot, prachtig om te zien. Het spreekt ook echt tot de verbeelding van de kinderen zeker als we even later als we weer een stukje verder zijn gevaren ook nog enkele uit het waren zien springen. Dit is alvast een magisch begin van onze tocht!

We varen nog een stukje verder en stoppen bij een mini strandje, hier is onze eerste top om te kunnen snorkelen. Voorde kinderen de eerste keer dus best spannend. Boaz is nog te klein, maar gaat mee op mijn rug. Olivia en Izabella hebben al gauw de smaak te pakken, dat gaat prima dat snorkelen. we zien prachtige vissen en een haai! Wauw onze dag kan nu al niet meer stuk. De onderwaterwereld is zo prachtig. Boaz ziet er helaas niets van, maar moppert niet hij dobbert lekker op mijn rug en bekijkt alles van bovenaf. Eenmaal als we thuis zijn heeft hij de wildste verhalen van alles wat hij heeft gezien en meegemaakt, dsu als je niet betr zou weten heeft hij minstens diepzee gedoken ;-)

We maken ons na deze stop klaar om een stukje verder te varen naar Coiba waar we genieten van een lunch. We smikkelen van heerlijke rijst en pasta met kip en tonijn dat gaat er wel in na alles wat we nu al beleefd hebben. Zelfs Olivia eet haar hele bakje leeg. Voor Boaz was ik voorzien met boterhammetjes chocopasta daar meneer nogal zinnig is ;-)

Nu kunnen we zelf op ontdekkingstocht, Boaz en Olivia willen het liefst van al spelen in de zee en op het strand, maar wij willen ook wel even het woud in nu we hier toch zijn... We besluiten dus een klein stukje van een tocht te doen die je hier kunt lopen. Helaas kunnen we het niet afmaken, ondanks dat het maar 500 meter is, is de verwachtte tijd dat je moet lopen 45 minuten een behoorlijk pittig tochtje dus. We lopen kort rond, mar Izabella wil niet te ver zij wil haar energie sparen voor het snorkelen van strakjes. Ik besluit in mijn eentje toch nog een stukje verder te lopen, het is hier zo mooi! Ik hoor brulapen, zie prachtige vlinders en zie vooral groen, overal groen wauw de wereld is toch mooi. Ik ga niet te ver daar ik geen idee heb hoe laat we eigenlijk weer vertrekken. 

Op het plekje waar we hebben geluncht is een klein schuurtje met wat informatieborden over het eiland, we besluiten deze ook nog even te bekijken en dan is het zover we gaan weer verder met de boot. Een klein tochtje deze keer om al gauw weer in het water te plonsen.

We stoppen op een nieuw magisch klein strandje en zien hier onderwater natuurlijk terug prachtige kleurrijke vissen en als klap op de vuurpijl een grote groen schildpad, wauw! Ik heb echt iets met zeeschildpadden zeker deze soort die vind ik zo magisch mooi... Ook de meisjes zijn er danig van onder de indruk en Olivia zet de achtervolging is, ze laat mijn hand los en gaat zelf achter de schildpad aan, ik begrijp het het is ook zo mooi! Maar ze zwemt wel erg ver de open zee in, ik ga dus achter haar aan en net als ik haar mee terug wil nemen komt de schildpad aan de oppervlakte en steekt hij zijn kopje boven het water uit, zo bijzonder. Nu moeten we echt terug zwemmen naar de gids, waar Boaz intussen bij op de rug zit als een ware prins!

We stappen terug in de boot en hebben nog een stop te gaan. Deze stop is een pittige qua stroming, Boaz gaat dus terug op de rug van onze gids zodat ik Olivia mee kan nemen aan de hand. Izabella red zich wel en ook Thomas moet het zelf doen, hij is geen goede zwemmer vind snorkelen leuk maar ook echt wel pittig. Dit tochtje is pittig we snorkelen door open zee, maar het is hier wederom schitterend. we zien nog eens twee schildpadden, wauw echt geweldig. De eerste is een hele grote en hij zit rustig te eten. Ik laat Olivia even los om onder water te duiken en dit prachtige dier van nog dichter te kunnen bewonderen. De tweede schildpad hebben Olivia en ik als enige gezien. Tijdens het snorkelen hebben we ons eigen taaltje ontwikkeld, we wijzen naar alles wat we zien en als de ander het ook heeft gezien steken we onze duim op. Olivia begint plots driftig te wijzen en ja hoor ze heeft een schildpad ontdekt!!  Als we het Izabella vertellen kunnen we hem helaas niet terug vinden, we hebben echt geluk gehad! Ook is er hier weer een kleurenpracht aan vissen, paars, oranje, geel, groen, zwart, wit... gestipt, gestreept, gevlekt... groot, klein, dik, dun... we zien ze allemaal. Het is echt genieten!

Dan de boot weer in klimmen, wat niet zo makkelijk is vanuit open zee ;-) maar het lukt iedereen! Nu lekker inwikkelen in een handdoek en dan gaan we weer... we racen terug over het water richting Santa Catalina. Boaz is echt volledig kapot van deze intensieve dag eenmaal hij zijn kleertjes terug aan heeft en lekker warm in de handdoek ingepakt zit valt hij op mijn schoot in slaap. Hij slaapt de hele reis en als we eenmaal terug zijn in Santa Catalina zegt hij, de heenreis duurde toch veel langer, of komt het doordat ik een dutje deed... wijze jongen :-)

We wandelen terug naar de startplek waar een geel busjes ons weer terug brengt naar ons Bamboo huis, we zijn allemaal moe, bezweet en verkleurd van de zon... we gaan allemaal lekker douchen en na een kleine avondmaaltijd van broodjes met ei, die niet iedereen tevreden stel Izabella is mopperig en wilde liever een echte maaltijd... vallen de kinderen diep in slaap... dromend over de mooie visjes misschien? 

Ik neem intussen de tijd deze blog bij te werken en Thomas gaat eens op onderzoek uit waar we hierna naar oe kunnen gaan... want morgen is ons laatste nachtje in Santa Catalina alweer time flies when you having fun!