De mooie nationale parken in de omgeving van Miri

22 januari 2016 - Miri, Maleisië

De reis vanuit Kuching richting Miri is prima verlopen. We zijn door de taxi keurig afgezet op het kleine vliegveld van Kuching, waar we ons zelf in konden checken en vervolgens de bagage hebben kunnen afgeven alles binnen een zeer korte tijd. En dan begint het wachten, gelukkig was het rond lunch tijd dus eerst maar even eten. Patatjes deze keer tja, wat eet je anders op het vliegveld ;-). En met goed gevulde buikjes richting de juiste gate. De dametjes hebben zich samen prima vermaakt hand in hand wandelend over het vliegveld, samen op onderzoek uit. En zo duurt het wachten helemaal niet zolang. Al gauw konden we instappen en eenmaal in de lucht ben je er ook zo, de korste vlucht tot nu toe van ongeveer een uurtje. Veilig en wel zijn we weer uitgestapt en onze bagage was ook allemaal weer meegkomen, weer een fijne geruststelling. Nu op zoek naar Joseph de chauffeur van het hostel, hij stond ons al op te wachten dus ook dat verliep perfect en een kwartiertje laten waren we in ons nieuwe hostel Dilenia.

Reizen verdiend een ijsje!! Dus eenmaal ingecheckt met elkaar op pad gegaan voor een lekker ijsje en vervolgens lekker gegeten bij een gezellig restaurantje, moe maar voldaan zijn we weer richting onze hostel vertrokken. De dametjes zijn heerlijk gaan slapen, wij nog een beetje zaken regelen achter de pc, voor de volgende stops... jammer genoeg verliep dit verre van vlekkeloos. We hadden besloten een vlucht te boeken naar Bario echter dit verliep niet goed en we kregen een mail van Air Asia dat we moesten bellen, zo gezegd zo gedaan echter geen gehoor. Op advies van Miss Lee, de eigenaresse van het hostel konden we ons telefoonnummer achterlaten ze zouden terugbellen. Maar het duurde maar en duurde maar, ik ben uiteindelijk naar m'n bedje gegaan en Thomas is blijven wachten. Tegen kwart over twaalf nog niets gehoord en ook maar naar bed gegaan, nu maar hopen dat het goed gaat komen!

In tussen hadden we met miss Lee wel al een trip richting het Niah nationaal park kunnen plannen voor de volgende ochtend. Dus vroeg uit de veren! Naar een voor mij slechte nacht, voor Thomas een korte nacht, de dametjes die waren gelukkig wel goed uitgerust! Die ochtend heeft Thomas weer een geruime tijd aan de telefoon gehangen nu met meer succes, als het goed is.... komt alles in orde, we zullen zien, nu eerst Niah!

Dezelfde chauffeur, Joseph heeft ons naar Niah gebracht een reis van ruim een uur. De dames hebben deze reis weer goed en gedeeltelijk slapend, doorstaan prima dus. Eenmaal bij Niah, moesten we eerst in een bootje voor de kortste overtocht ooit nog geen minuut, maar lopend of zwemmend door het water is vanwege krokodillen echt te gevaarlijk!!! In Niah hebben we een fikse wandeling gemaakt richting één van de grootste grotten ter wereld. Zowel Izabella als Olivia hebben dit super goed gedaan! Olivia zonder te mopperen heerlijk in de drager bij Thomas op de rug en Izabella heeft heel moedig gewandeld zonder te mopperen en ze vond de grotten geweldig!! Het was dan ook erg mooi, het eerste gedeelte was een half open grot, erg mooi om te zien hoe de stenen naar beneden hangen en welke contrasten dit geeft in de natuur. Izabella was enigsinds teleurgesteld omdat we gezegd hadden dat het heel donker zou zijn en zij de zaklamp mocht dragen, maar niet donker, dus niet leuk..... Maar dat verbeterde al snel. Na nog een stukje wandelen kwamen we bij de grooste grot en hier heel donker. Volgens Izabella stik donker!!! Dus de lampjes aan en samen op ontdekkingstocht door de grot. Best een beetje spannend, maar een mooie ervaring. Izabella vond het geweldig en Olivia onderging alles in volledige rust, kijkend om haar heen. Na een wandeling door de grot hebben we nog even gepicknickt op een bankje bij de ingang van de grot en vervolgens zijn we dezelfde weg door de jungle teruggewandeld. Uiteindelijk moe, bezweet, maar voldaan teruggekomen bij de auto. Terugreis hebben we allemaal diep geslapen in de auto.... moe van onze inspannende wandeling!!!

Dagje twee in Miri vrijdag 22 januari hadden we weer een nationaal park op de planning staan, deze keer Lambir Hill. Echter terwijl we opstonden begon het erg hard te regenen, tijdens het ontbijt regende het nog veel harder..... dus uiteindelijk de trip maar verplaatst naar de middag.

De ochtend hebben we doorgebracht in ons hostel, Olivia slapend, Izabella spelend met haar knuffels en Thomas en ik achter de pc wat dingen regelen en de blog een beetje bijwerken.... Uiteindelijk veranderde het weer en zijn we na de lunch als nog op pad gegaan. Weer met Joseph, nu maar een klein stukje rijden een halfuurtje ongeveer. In Lambir hebben we een korte wandeling gemaakt naar de waterval. Aangezien de kans bestond dat we hier konden zwemmen, was Izabella al erg enthousiast en rende ze toen ze eenmaal water zag voor ons uit. En ja hoor zwemmen was geen probleem! Gauw de dametjes in de zwempakken en daar gingen ze vol goede moed hand in hand richting het water zo aandoenlijk om te zien! Het water is erg koud, maar onze moedige meisjes liepen er gewoon in zonder blikken of blozen. Dus wij ook maar snel in de zwemkleding en het water in brrr.....brrr koud, maar uiteindelijk heerlijk verfrissend. Fijn genieten na het zweten tijdens de wandeling, een welverdiende duik. Eenmaal uitgezwommen nog even gepicknickt bij de waterkant en vervolgens dezelfde weg terug gewandeld naar onze chauffeur. En weer richting ons hostel, waar we heerlijk hebben gedoucht en in het stadje hebben we weer lekker gegeten en dan zitten de avonturen in Miri er alweer op. Morgen is het zover dan vertrekken we richting Bario....best spannend aangezien dit in een heel klein vliegtuigje is, we zullen zien hoe het gaat verlopen het zal een heel avontuur worden!

Foto’s