Heerlijke dagen in het groene Boquete

We hebben genoten van enkele heerlijke dagen in het prachtige groene Boquete een dorp hoog in de bergen van Panama. Het is hier heel wat toeristiser dan op alle andere plekken waar we tot nu toe geweest zijn. In het Hostel waar wij logeren zitten eigenlijk zo hoed als alleen maar Duitsers en in het dorp en tijdens de wandelingen die we hier hebben gemaakt komen we heel wat Duitsers maar ook Nederlanders tegen. 

Boquete is van oudsher de plek waar de Guaymi indianen wonen. In het dorp zelf kom je er dan ook heel veel tegen in hun prachtige gekleurde jurken. Olivia heeft eerder tijdens onze reis een Indianen jurk gekocht en deze is dus van deze Indianen stam. Ze trekt veel bekijks met haar jurk op de markt die we een aantal keer bezoeken. De mensen lachen en wijzen, ze vinden het duidelijk leuk om te zien dat zij deze prachtige jurk met trots draagt. 

Na ons eerste nachtje in Boquete doen we het rustig aan, we ontbijten lang. Vervolgens gaan de meisjes aan de slag met hun schoolwerk. Izabella begint er volledig uit zichzelf aan en voelde ook al de drang een schooldagje in te lassen, Olivia is iets minder overtuigd en moet ik enig sinds aansporen, maar samen vind ze het al gauw helemaal prima en maakt ze haar sommen zonder problemen. Boaz vindt het allemaal reuze interessant en doet op zijn manier mee. Olivia en ik zijn bezig met de sommen van de tafel van vijf en hiermee kan Boaz goed helpen. Bij elke sprong in de tafel tellen we er een extra hand bij en met Boaz zijn handen hebben we een extra paar en dat maakt het werken ook voor hem leuk, daar hij steeds vol trots zijn handje in de lucht steekt. Eenmaal Olivia op gang is heeft ze de smaak te pakken en maken we ook nog een paar bladzijden uit haar taalboek. Ondertussen besteed Izabella veel tijd aan haar tekeningen voor Aardrijkskunde die ze met plezier maakt. 

Na ons huiswerkklasje gaan we op pad. Gistermiddag hebben we bij aankomst in Boquete heerlijke gegeten bij een Mexicaan we hebben wel zin in nog een portie taco's en nacho's dus we besluiten gewoon terug te gaan. Eenmaal daar bestellen we precies hetzelfde ;-) het was zo lekker! Daar Boaz er anders overdenkt heb ik voor hem een broodje choco en een paar crackertjes meegenomen, zo kan iedereen met plezier eten. 

In de middag besluiten we op pad te gaan, we rijden eerst een prachtige tour met de auto door de bergen, door het gebied van de Guaymi Indianen. Het is hier werkelijk prachtig! Zo groen, heuvelachtig en gewoon geweldig. Wat opvalt is dat de indianen anders dan de rest van de Panamezen juist afgelegen in de bergen wonen en de overige Panamezen juist in de dorpen. Ook zie je een groot contract met de huizen, waar de gemiddelde Panamees in een betonnen huis woont vaak vrolijk beschilderd in groen, geel, roze of blauw. Wonen de indianen in houten hutjes of grijze betonnen kleine huisjes. Overal zie je de prachtige gekleurde indianen jurken aan de waslijnen wapperen. Daarnaast zie je ook enorm veel kassen staan, het is hier een rijke en voedzame grond. En het klimaat is ook geheel anders dan het overgrote deel van Panama. Het is hier vochtig en koeler. We hebben hier werkelijk iedere dag regen gehad. In de ochtend is het fris, maar wordt het zeer snel warm, gedurdende de dag is het over het algemeen heet en in de middag koelt het weer snel af. Er is een constante vrij frisse wind, een jasje is dus geen overbodige luxe. Dit is de enige plek in Panama waar ook aardbeien groeien en dat wordt als toeristische attractie aardig ingezet, aan de kant van de weg vind je heel wat aardbeien cafeetjes waar ijs met aardbeien verkocht wordt.  Wij hebben er ook even gekeken, maar de prijzen zijn zo hoog en voor ons is een aardbei tenslotte niet zo bijzonder, dat we besluiten het over te slaan. 

Na de prachtige autorit in de bergen stoppen we aan de kant van de weg waar een wandeling begint, The pipeline trail. Een wandeling van gemiddeld 3 uur naar een prachtige waterval. Het is op een privé grond dus we lopen naar een klein huisje waar we een zeer vriendelijke vrouw ontmoeten die ons iets meer verteld over de wandeling, de duur en vooral dat we zeker om vijf uur terug moeten zijn daar dan de poort sluit.  We besluiten op pad te gaan, met enige tegenzin van Boaz die niet zoveel zin heeft in een wandeling. Daar de tijd aardig doortikt, geeft hij ook gauw de moed op en is van mening dat we beter terug gaan anders zijn we misschien te laat...

We lopen door. En het is werkelijk prachtig! Een pittige tocht dat wel, met heel wat klimmen, bruggetjes, smalle spannende weggetjes naast diepe afgronden, maar wauw wat is het hier ontzettend mooi! We hebben ook nog eens geluk en komen aapjes tegen in de bomen die besjes of blaadjes aan het eten zijn. Terwijl wij onedr de boom naar boven staren om de aapjes zo goed mogelijk te kunenn zien, trekken zij zich werkelijk niets van ons aan ze eten rustig verder... Na deze super leuken onderbreking lopen we sevig door we spreken enkele mensen die op de terugreis zijn en  hebebn intussen een inschatting hoever het nog zal zijn. Het is jammer als we het einde, waar de waterval is en volgens de tegenliggers de mooiste stukjes natuur, niet kunnen halen. we stappen dus flink door en worden beloond met een prachtig stukje natuur! En een grote waterval. 

Dan weer terug... Boaz heeft intussen de moed wel opgegeven en heeft al heel wat momenten op de nek van Thomas gezeten. Vanaf die hoogte is hij weer het mannetje en begint vrolijk te kletsen. Na even rusten ziet hij het weer zitten en stapt terug moedig door. Olivia en ik zijn iets eerder omgekeerd, we willen zeker niet te laat zijn en voelen de wandeling al flink in onze benen. We stappen met ons tweetjes onder luid zingen flink door. we zingen samen van de tien visjes, het hondje van de slager verzinnen een liedje over Gijsje en sluiten af met 46 coupletten van het potje met vet. Zo zingend lukt het lopen heel goed en komen we rond kwart voor vijf als eerste keurig op tijd aan bij de ingang. We vragen on sintussen wel af waar de rest is... Izabella volgt en even later komen Boaz en Thomas ook moedig stappend te voorschijn, gelukkig allemaal op tijd!!

Na deze prachtige wandeling rijden we nog een stukje verder door de bergen terug naar Boquete waar we boodschappen doen voor ons avondeten. We hebben in ons hostel een gedeelde keuken, deze is echt super netjes en van alle gemakken voorzien ideaal dus, zo kunnen we fijn ons eigen eten maken!

Na deze wandeling slapen we allemaal heerlijk  het is ook fijn dat de nachten koel zijn, dat helpt mee om allemaal goed te kunnen slapen.

de volgende dag staan we weer met frisse moed op, vandaag gaan we op pad naar een jungle rescue center. Maar voor we weg zijn wordt er eerst nog wat huiswerk gemaakt en prachtige tekeningen, een fijn begin van de dag. En dan hupsakee in de auto en op pad! Op het internet beloofd het heel wat, een plek waar al bijna 14 jaar lang dieren worden opgevangen die uit de jungle zijn gehaald en als huisdier gehouden, gehandicapte dieren en zieke dieren. Zo zouden we apen, acoutis's, slangen, vogels en allerlei inheemse Panameze dieren kunnen bewonderen. We zijn benieuwd...

We komen aan bij een prachtig beschilderd huisje, het volledige huisje is beschilderd als een jungle met allerlei verschillende Panamese dieren echt werkelijk prachtig! Het meisje achter de toonbank vraagt of we gereserveerd hebben, dat hebben we niet maar gelukkig kan ze het probleem verhelpen en vraagt of haar moeder ons een rondleiding wil geven. Zo gezegd zo gedaan, we gaan op pad! 

De moeder, is de eigenaresse en een Amerikaanse die dol enthousiast is over haar eigen project. Ze vertelt van alles wat ze doet en heeft gedaan. Het klinkt geweldig en zo fijn dat er mensen zijn die zieke dieren helpen en dieren die verwaarloosd beter maken en waar mogelijk terug uitzetten in de jungle. Echter het park, als je dat al zo kunt noemen, valt enorm tegen. Er zijn twee apen die hier al tien jaar wonen. We mogen ze bananen en pitten voeren, wat Boaz en Olivia vooral erg leuk vinden. Verder is er een blinde pony van 40 jaar oud, 16 katten, tientallen honden, een oud bijna dooie geit en raakt de eigenaresse niet uitgesproken over haar schattige konijn. We zien nog een schildpad, kippen, eenden, twee uilen en enkele papagaaien... Tja, heel leuk allemaal echt, maar moesten wij hiervoor 95 dollar betalen! We voelen ons echt een beetje afgezet... dat gevoel hebben we hier nog niet eerder gehad overigens. Kippen, eenden, konijnen etc. we hebben we thuis ook wel. Niet dat we haar werk niet goed vinden, maar het klinkt allemaal zoveel groter dan het werkelijk is. We stoppen lang bij haar enorm rommelige huis, waar we puppy's van een dag oud in de handen krijgen gedrukt en daar staan we dan. Tja... het is echt een rommelig zootje en heeft weinig weg van een resceu center waar op de webiste uitgebreid over geschreven staat.

Maar goed, na de ontmoeting met de puppy's lopen we terug en zien we nog de papegaaien die op de arm mogen van de kinderen. Dat vinden ze alledrie reuze leuk, voor mij hoeft het niet zo ik heb altijd nogal ontzag voor vogels, zeker voor hun snavels en poten... Helaas gaat het niet voleldig goed, eentje pikt Boaz lelijk in zijn hand, gelukkig blijft het alleen bij roodheid, maar hij si erg geschrokken. Uiteindelijk ronden we hier de tour af, die niet bepaald veel voorstelde. We lopen naar het prachtig beschilderde huisje en gaan wat verward weg. Olivia pakt het overigens heel positief op, zij geeft aan dat het juist goeds is dat er weinig dieren waren, dat betekent dat er midner dieren ziek zijn of hulp nodig hebben en fijn ind e natuur leven. Dat noem ik nog eens omdenken! En ze heeft natuurlijk volledig gelijk!

Die middag gaan we op souvenirtjes jacht, de ideale plaats hier in Boquete daar er heel wat prachtige marktkraampjes zijn en winkeltjes met de meest mooie producten. Heerlijk wollen dekens, mooi houtsnijwerk, kettingen, edelstenen, tassen, t shirts, manden etc. We kopen het een en ander voor ons zelf en onze familie en gaan bepakt en bezakt terug naar ons hostel.

Onze laatste volledige dag in Boquete staan we voor ons doen redelijk laat op, we doen rustig aan eten geroosterde broodjes en vervolgens spelen de kinderen verstoppertjes met hun knuffels. Eenmaal uitgespeeld besluiten we nog even op pad te gaan, nu we hier zijn willen we toch ook nog eens iets moois zien. Thomas heeft nog een wandeling gevonden, The lost waterfall en daar gaan we naar op zoek. We stappen in de auto, echt ideaal deze huurauto! En rijden terug de bergen in, het is even zoeken, wellicht vandaar de naam ;-) maar we vinden het! 

Het is vandaag behoorlijk koud en we zijn er niet allemaal op voorzien, het spettert, de wolken hangen laag en staat hier in de bergen een behoorlijk koud windje. De kleintjes hebben een vest maar wij drietjes niet, zien we het zitten? Tja, nu we er zijn ook jammer om niet te gaan... dus toch maar op pad. Izabella is super optimistisch, want van bewegen krijg je het vanzelf warm! 

De tocht begint direct behoorlijk pittig, de route gaat zo'n beetje stijl omhoog over allemaal rotsen. Wanneer ik hoop dat ik er bijna ben, na de bocht... heb ik het goed mis  er lijkt voorlopig geen einde aan te komen! We stappen moedig voort, voetje voor voetje en we zullen er wel komen... En ja hoor boven aan de berg staat een huisje het startpunt van de wandeling! We vragen aan de mevrouw in het huisje hoe ver het zal zijn en of het haalbaar is voor de kids, het moet te doen zijn dus we vertrekken. 

Het pad is behoorlijk glibberig van de natte modder, het gaat bij momenten stijl omhoog over rotsen en natte modder, andere momenten gaat het naar beneden, het is behoorlijk avontuurlijk. Olivia ergert zich eerst wat aan de wandeling en vraagt haar af waarom ze eerst zoveel moet klimmen om vervolgens weer naar benden te gaan kan het niet gewoon rechtdoor gaan... Tja, lieve meid dat is de natuur daarin loopt niets rechtdoor naar het eindpunt toe. Naar even mopperen stapt ze toch moedig door en heb ik de indruk dat ze er van geniet. Ook Boaz doet erg zijn best al valt hij helaas wel enkele keren ondersteboven door de gladde modder... Gelukkig krabbelt hij ook telkens weer moedig omhoog. 

Izabella spurt voor ons uit en ergert zich soms aan ons slakkengangetje. Als het aan haar ligt rent ze over de rosten en de modder, want wij zijn oh zo traag in haar ogen... Tja ieder heeft zijn eigen tempo en dat is soms een beetje lastig!

De tocht brengt je naar drie watervallen, echter gezien de lange tocht verkiezen zij er voor om er maar twee aan te doen en de derde te laten voor wat het is, ondanks dat Izabella er wat teleurgesteld door is. Olivia daarentegen kijkt regelmatig op haar horloge en maakt zich wat zorgen over het middageten ten slotte is het al zo laat... En zo stelt ieder zijn eigen prioriteiten en laveren we er samen een beetje tussendoor...

De watervallen die we bezoeken zijn werkelijk prachtig! En het uitzicht op de watervallen maakt dat alle zorgen en irritatiepunten wegvallen en we genieten van het watergeweld!

Na het bezoek aan de twee watervallen maken we rechtsomkeert, terug naar de auto... Izabella loopt voorop en Olivia er achteraan. Daar Boaz helaas nog een keertje uitglijd lopen wij drietjes wat vertraging op... Als we eenmaal bij een punt komen waar Izabella op ons staat te wachten zien we geen Olivia. Izabella geeft aan dat ze Olivia niet gezien heeft, daar ze een beetje lacht denk ik dat ze een grapje maakt en Olivia vast ergens verstopt zit, dit blijkt echter niet het geval Olivia is er echt niet! OOk wij hebben haar niet meer gezien.... oh nee.. waar is ze? Bij de laatste waterval die we hebben bezocht kon je op een bepaald punt twee kanten uit eentje verder omhoog, de ander terug naar beneden, zou Olivia daar een andere kant op hebben gelopen?  Ik besluit bij Boaz en Izabella te blijven en Thomas loopt terug. Pff wel echt een naar gevoel dit, maar ergens voel ik me ook rustig er lopen niet veel wegen het komt vast goed!

Even later komt ze er gelukkig samen met Thomas aan, ze was inderdaad de andere kant opgelopen eenmaal lopend merkte ze op dat iedereen de andere kant op liep dan haar. Ze stopte en heeft haar omgekeerd maar zag ons niet meer en was wel een beetje in paniek geraakt. Och, lieve meid dat snappen we... ze kruipt even lekker bij mij op schoot om te voelen dat het goed is, dat ze er weer is en we haar nooit echt nooit alleen zullen laten!

Met zijn vijfjes beginnen we dan aan de afdaling terug naar de auto! Op de terugreis valt Boaz in de auto in een diepe slaap..

Deze  pittige tocht verdient wel een lekkere lunch! En daar het intussen al bijna twee uur is, is het ook zeker nodig onze buikjes rommelen zeker die van Olivia! We rijden terug naar Boquete en vinden hier een heerlijk plekje om te kunnen eten. We smullen van het heerlijke maaltje, Izabella kiest de nacho's, Boaz een donut, Olivia een tomatensoep met broodjes, Thomas een boterham met ei en ik een tonijnsalade en het smaakt ons allemaal heerlijk! Ze hebebn hier ook taartjes en we hebben de kinderen beloofd dat ze als toetje een taartje mogen echter de maaltijden zijn zo groot dat een taartje er niet meer bij past... die nemen we dus mee naar ons  huisje voor later deze middag!

Eenmaal terug bij ons huisje spelen de kinderen al gauw weer veder met hun verstopspel van de knuffels. Ik besluit intussen de kamer op te ruimen en de koffers terug in te pakken. Morgen hebben we een lange reisdag voor de boeg en we willen tijdig vertrekken, wat al in de auto kan gaat er dus nu al in!  Als het meeste is ingepakt genieten we van een heerlijk taartje en een theetje mmm dat smaakt. We gaan nog even het dorp in voor de laatste souvenirtjes en dan is het tijd voor het avondeten en lekker onze bedjes in... Morgen gaan we vijf uur rijden om weer zo dicht mogelijk bij Panama stad te komen voor onze laatste dagen... de tijd gaat helaas zo snel....