Genieten in Gamboa tussen de toppen van de bomen

Helaas onze laatste dagen zijn alweer aangebroken van onze fijne reis door Panama. Gelukkig gaan we nog een paar dagen genieten van het mooie groene Gamboa. 

Het plan is dat we 7 januari ergens tussen twee en drie in de middag aankomen in ons huisje in Gamboa, tenminste zo hebben we het afgesproken met de eigenaar. echter alles loopt anders dan gepland... We zijn tijdig weg van ons hostel, na een heerlijk ontbijtje, lekker luieren in de hangmat in mijn geval, tekenen in de situatie van Izabella en zwemmen voor Thomas, Boaz en Olivia vertrekken we na een snelle lunch rond half een richting Gamboa. Het is normaal gezien een kleine twee uur rijden dus dat gaat lukken!

Daar Gamboa een zeer klein dorpje is aan de rand van de jungle en het Panamakanaal is dat nauwelijks iets te krijgen, dus stoppen we onderweg in de laatste grote plaats om onze boodschappen te doen.  Je merkt overigens heel goed dat je terugkeert naar Panama Stad wat bijna een soort van op zichzelf staand landje is. Overal waar we tot nu toe geweest zijn zie je enkel laag bouw, kleine kleurige huizen en kleine winkels. Nu we dichter bij Panama Stad komen zie je het hoogbouw hier en daar opdoemen en tevens de grote shoppingmalls, het lijkt bijna een ander land. We doen onze boodschappen in een grote supermarkt en rijden dan verder richting Gamboa. Tot zover verloopt de reis vlekkeloos... echter dan doemt er een file op... En lopen we ruim driekwartier vertraging op. Een rij dag vind ik over het algemeen geen probleem, het geeft je ook de kans om uit het raam te kijken naar al het moois wat Panama te bieden heeft. Echter als je stilstaat tussen druk verkeer wordt het plots wel vervelend. Ook de kinderen raken wat geïrriteerd. gelukkig hebben we juist een zakje toffees gekocht wel te verstaan bedoeld voor de terugreis , maar nu een goede afleiding. Om ze te kunnen pakken moete Izabella haar wel in allerlei bochten wringen, maar het lukt. Al snoepend is een file toch minder erg ;-) Ook zijn we nu toch echt even blij met de telefoontjes, naast de muziek en luisterverhalen zetten we nu de telefoon van Thomas in voor een spelletje voor de kinderen, dat geeft net dat beetje rust op de achterbank in deze voorlopig uitzichtloze file...

Uiteindelijk komen we pas rond kwart voor vijf aan bij ons huis, moe en wat geïrriteerd, maar we zijn er en daar gaat het om! We worden vriendelijk ontvangen door een medewerker van de eigenaar die ons in het Spaans alle details van het huis uilegd, met ons beste Spaans doen we ons best alles te evrstaan en te begrijpen. Het is een prachtig houten huis, van de periode dat er vele arbeiders het Panamakanaal hebben uitgegraven. Een heel bijzonder huis dus en overigens niet direct makkelijk te vinden daar alle huizen hierin Gamboa exact hetzelfde zijn. Enkle hier en daar in een ander kleurtje of beter, of slechter onderhouden ;-) Voor we aan kwamen hebebn we dus eerst aan enkele mensen die rondliepen moeten vragen waar ons huis te vinden was, maar we zijn er!

De kinderen zijn dolblij dat ze eindelijk de auto uit kunnen en kijken hun ogen uit, het huis is dan ook echt wel groot! We hebben een soort serre waar je heel fijn kunt zitten, een woonkamer een keuken en op de boeven verdieping vind je vier slaapkamzers. Voor het eerst deze reis kan iedereen, net als thuis, in een eigen kamer slapen. Izabella was aan het begin van de reis wel eens aan het klagen dat ze niet samen wilde salpen, maar nu lijkt ze het zo gewend te zijn dat alleen slapen nu ook weer wennen is. De kamers zijn snel verdeeld... wij nemen het overblijfsel ;-) zoals zoiets vaak gaat dnek ik. 

Zodra alles verdeeld is en de uitleg gedaan is, slepen we alle koffers de trap op e het huis in. Niet dat we echt alles nu nodig hebben, maar we weten dit is onze laatste stop en dan kunnen we ion ruste alles opnieuw inpakken voor de reis. Maar daar denken we nu nog eventjes niet aan, eerst Gamboa!

Terwijl we uit ons raam kijken zien we alvast heel wat wildlife de agouti's lopen hier gewoon over straat, super leuk om te zien. Hoewel ik me voor kan stellen dat de inwoners er wellicht iets anders overdenken. Overigens hebben we bij het binnenrijden van het dorp ook al een aap boven onze auto zien hangen!

We doen deze  eerste uren in Gamboa nog niet zoveel, de kinderen hangen een beetje lezen en teken wat. Noaz en ik doen een kleine wandeling in onze straat om de beestjes te bekijken.  We moeten allemaal eerst wat bekomen van de reis dan lekker eten. Voor het eerst een echte Hollandse/ Belgische maaltijd van gebakken aardappeltjes met sla het smaakt heerlijk en een burger die niet echt lekker is, maar toch door iedereen wordt gegeten. We gaan vervolgens allemaal tijdig naar bed, eens zien wat Gamboa ons de komende dagen te bieden heeft!

Zoals mijn nieuwe gewoonte sta ik ook hier weer voreg op, Izabella is deze keer ook een vroege vogel en gaat met mij mee op mijn ochtend wandeling. Het is heerlijk rustig op sttraat en we komen tientallen agouti's tegen die heerlijk rustig over de weg heen scharrelen. Af en toe lijken ze totaal niet bang en blijven rustig zitten terwijl wij dichterbij sluipen. Super leuk om dit te mogen ervaren.

Zodra we rond kwart over zeven terugkomen in ons huis ga ik pannenkoeken bakken voor het ontbijt en druppelen de andere drie ook uit hun bedje.

Gisteravond hebben we nog via de eigenaar een tour weten te boeken, deze morgen gaan we naar monkey island, we zijn alvast super benieuwd! Om 9 uur zijn we klaar voor vertrek en staan we op de kade voor onze gereserveerde boot, alles verloopt vlekkeloos super fijn. We zitten ongeveer ander halfuur op de boot, steken het Panamakanaal over en varen in een rustig tempo langs verschillende eilandjes en plekjes waar we wildlife kunnen spotten. Het is heerlijk verkoelend zo op het water en echt een super leuke ervaringen. We zien spidermonkey's, welke aardig nieuwsgierig zijn en ons, net als wij hun, komen bewonderen vanaf hun tak. Ook zien we brulapen, die een grote mond hebben en behoorlijk veel kabaal, maar ondertussen eigenlijk heel schuw en verlegen zijn. We zien verschillende families brulapen echt super mooi om te zien en bijzonder om hen te horen. Als ik eerlijk ben dacht ik dat deze apensoort een stuk groter was dan ze blijken te zijn, misschien omdat ze zo hard kunnen brullen dat je iets groters verwacht. We zien een leguaan en een prachtige toekan en nog heel wat andere vogels. Panama is een van de beste plekken ter wereld om vogels te kunnen spotten, we hebben er tijdens onze reis dan ook heel wat gezien en gehoord. Helaas hebben wij geen verstand van vogels, welke soorten we dus allemaal gezien hebben geen idee... Maar er waren prachtige bij!

De kinderen genieten heel erg van deze tocht over het water en ze worden steeds vrijer op de boot, op het laatst zitten ze alledrie voorop de nok van de boot en turen in de jungle om te zien of er nog mooie dieren te spotten zijn.

Na ander halfuur staan we terug op de kade, waar we een nieuwe afspraak maken voor morgen dan gaan we richting de Embara indianen. Nu rijden we terug naar ons huisje in de stikkende hitte... op het bootje hebben we er weinig van gemerkt maar nu pff... ik heb het gevoel dat ik smelt ;-)

Eenmaal in ons huisje nemen we een werkmiddagje, de kinderen doen wat schoolwerk, ik beantwoord wat achterstallig mail, tja dat moet ook gebeuren! En daarnaast wordt er ook even fijn binnengespeeld, het huis is groot genoeg dus er is ruimte voor iedereen om zijn gangetje te kunnen gaan. 

In de late middag gaan we nog eens op pad het plan is een boomtram te nemen, een soort kabelbaan over de jungle heen om de mooie jungle vanaf boven te kunnen bewonderen. Eenmaal daar is Izabella niet enthousiast zij dacht dat het totaal iets anders zou zijn. Voor we dus iets besluiten te doen gaan we eerst eens kijken wat er nog is. Er blijkt ook een tree top te zijn, een soort van kabelbanen door de bomen, dat is wat Izabella wel ziet zitten. Echter hiervoor is Boaz nog te klein en ook Thomas ziet het niet zitten. Dan maar splitsen? Ik ga met Izabella mee met de tree top, Thomas met Boaz mee in de boomtram en Olivia wat ga jij doen? Olivia voelt de druk op haar schouders, ze is de middelste en nu ervaart ze ook echt hoe lastig deze positie even is. Ze wil met de een mee en met de ander, ze wikt en ze weegt en huilt het liefst wil ze iets samendoen en een keuze maken tussen twee dingen waarvan ze van beide niet goed weet wat het in houd is echt moeilijk. We gaan dus even rustig op een bankje zitten en gaan nog eens in gesprek wat is wat en wat kan ze verwachten. Ergens hoop ik dat ze met Thomas meegaat, de tree top lijkt me wat spannend voor haar... maar het is haar keuze en ik moet het loslaten... Ze kiest voor de tree top. Maar is het omdat ze liever bij mama is, of omdat ze het echt wil? Het is en blijft een moeilijke keuze... we lopen uiteindelijk naar de kassa voor de boomtram en ik vraag haar nog eens hoeveel kaartjes koop ik hier? Ze is duidelijk haar keuze staat vast ze gaat mee met de kabelbaan, moedige meid (maar intussen een gespannen mama) 

Dan lopen we naar de tree top en kopen daar drie kaartjes, nu scheiden onze wegen de heren de ene kant op en de dames de andere kant op. 

Wij krijgen alle drie een helm op en een veiligheidsgordel aan met handschoenen, het is nu al spannend ;-) stiekem heb ik hoogtevrees en voel ik spanning door mijn lijf en aan de andere kant heb ik er ook echt zin in, gek he zo'n dubbel gevoel door je lichaam. Ik denk dat het voor Olivia en Izabella niet anders is... Na dat we aangekleed zijn krijgen we uitleg van de gids, ik vertaal voor de dames en dan gaan we met een kleine vrachtwagen omhoog de berg op... Nu gaat het beginnen!

Gelukkig gaat Olivia samen met een gids, mijn moederhart is intussen een beetje rustiger. Het is super spannend om je te laten gaan, maar ook enorm bevrijdend en eigenlijk super leuk. Terwijl je geconcentreerd bezig bent, geniet je van het hier en nu er is geen plaats voor gedachten al bij al dus ergens heel mindfull en ontspannen. Het gaat keer op keer beter en meer ontspannen de laatste twee zijn behoorlijk spannend daar het lange steile kabels zijn waarbij je het einde niet ziet en je erop moet letten dat je zeker zult remmen. Maar we doen het alle drie en genieten!

Terwijl wij volop glijden, gillen en genieten hoor ik plots een stemmetje mama... He is Boaz hier? En ja hoor Boaz en Thomas staan er plots ze zijn op dezelfde plek als wij en net uitgestapt uit hun boomtram. Ze kunnen even een van onze glijders zien, leuk dat we zo toch nog even samen kunnen beleven. 

Terwijl wij verder roetsjen en zweven bezoeken de heren een uitkijk toren en gaan vervolgens met de boomtram terug naar beneden. 

Onze laatste kabel brengt ons terug bij het startpunt, vol adrenaline en met een big smile krijgen we nog een fotopresentatie te zien die is gemaakt tijdens onze tree top tour. Heel leuk om te zien en we kopen de foto's als fijn aandenken aan deze super tour. Olivia en Izabella zijn trots op zichzelf en beide blij met hun keuze. Ook Boaz is tevreden met zijn keuze al waren we dan niet samen we hebben een topmiddag gehad.

Moe maar voldaan rijden we terug naar ons huisje waar we smullen van een heerlijk ijsje met m en m's die we onderweg nog kopen in het mini supermarktje. 

We aanschouwen bij thuiskomst nog de agouti's in onze tuin, die eerst zo bijzonder leken en nu bijna gewoon zijn geworden. Bijzonder hoe dat gaat he. Ik maak een lekkere Panamees-Mexicaanse maaltijd bonen met tostada's die er bij iedereen goed ingaan. Ieder van ons neemt een douche en dan allemaal heerlijk naar dromenland waar we kunnen genieten van onze fijne avonturen van deze dag...